Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA: Artur Żurawik po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji p o s t a n a w i a : oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na ww. decyzję strona skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że w związku z wykonaniem decyzji poniesie znaczną szkodę, polegającą na naruszeniu dobrego imienia i marki. Jest to szkoda niemajątkowa, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot przedmiotu spełnionego świadczenia. Wskazał także, że utrata dobrego imienia jako przedsiębiorcy, narazi go na utratę zaufania u partnerów gospodarczych, a w dalszej kolejności spowoduje to straty majątkowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 tej ustawy sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku musi więc wskazywać na okoliczności, które uprawdopodobnią wystąpienie powyższych przesłanek, a nadto podkreślenia wymaga, że wnioskiem mogą zostać objęte jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Wstrzymanie wykonania aktu zatem polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które on wywołuje, związanych z ustaleniem praw i obowiązków strony postępowania.
W niniejszym postępowaniu strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji utrzymującej w części decyzję organu I instancji, a w części uchylającej i orzekającej reformatoryjnie.
Odnosząc się do pierwszej części decyzji, tj. utrzymania w mocy rozstrzygnięcia pierwszoinstancyjnego w zakresie niepotwierdzania zaistnienia przesłanek zajęcia w trybie art. 126 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, to jest to rozstrzygnięcie w wyniku którego nie zostały nałożone na skarżącego ani uprawnienia, ani obowiązki. W tej części decyzja nie nadaje się do wykonania i to wynika z samego charakteru rozstrzygnięcia. Ponadto w uzasadnieniu wniosku skarżący nie wskazał w jaki sposób ta część rozstrzygnięcia mogłaby naruszyć jego dobre imię jako przedsiębiorcy.
Odnosząc się do drugiego punktu zaskarżonej decyzji, należy zauważyć, że organ odwoławczy uchylił w nim obowiązek zapłaty kary przez skarżącego w wysokości 15 000 zł za zwłokę w złożeniu wniosku o wydanie decyzji zezwalającej na czasowe zajęcie nieruchomości oraz zajęcie nieruchomości bez zaistnienia ku temu przesłanek. Następnie organ nałożył tę karę na "A" S.A w K.. Powyższe oznacza, że również w tej części decyzja na skarżącego nie nakłada żadnych obowiązków, a nawet zwalnia go z obowiązku uiszczenia kary pieniężnej. Co więcej, skarżący w uzasadnieniu wniosku nie wykazał związku pomiędzy uchyleniem wymierzenia mu kary i obciążeniem karą innego podmiotu a wskazaną przez niego grożącą mu szkodą.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.