Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Buczkowice w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w kwestii wniosku Wojewody Śląskiego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Kubik po rozpoznaniu w dniu 22 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy Buczkowice z dnia 27 czerwca 2012 r. nr XX/120/12 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w kwestii wniosku Wojewody Śląskiego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały p o s t a n a w i a wstrzymać wykonanie zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 września 2012 r. Wojewoda Śląski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na uchwałę Rady Gminy Buczkowice z dnia 27 czerwca 2012 r., nr XX/120/12 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Sołectwa Rybarzowice, domagając się stwierdzenia jej nieważności. W skardze tej zawarł również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały.

W uzasadnieniu wniosku podniesiono przede wszystkim, że miejscowy plan zagospodarowania stanowi akt prawa miejscowego, w oparciu o który wydawane są rozstrzygnięcia o charakterze indywidualnym, między innymi decyzje o pozwoleniu na budowę, czy też decyzje o ustaleniu opłaty z tytułu wzrostu wartości gruntu. Jeżeli sąd uzna, że akt jest niezgodny z prawem, wówczas stwierdza jego nieważność w części lub w całości. Skutkiem stwierdzenia nieważności jest natomiast utrata mocy aktu prawnego ex tunc, czyli z mocą wsteczną. W związku z powyższym w ocenie organu nadzoru zachodzi faktyczne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Z powołanego wyżej przepisu wynika zatem, że można wstrzymać wykonanie aktów prawa miejscowego, jeżeli nie weszły jeszcze w życie a zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Skarga w niniejszej sprawie dotyczy uchwały w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwała ta nie została jeszcze opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego, a zatem nie weszła w życie. Zgodnie natomiast z treścią art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i innych niektórych aktów prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 17, poz. 95) ogłoszenie aktu normatywnego w dzienniku urzędowym jest obowiązkowe. Wniesienie skargi przez Wojewodę Śląskiego do sądu administracyjnego na powyższą uchwałę, nie zwalnia go więc z obowiązku niezwłocznego jej opublikowania, a zatem wejdzie ona w życie i do obrotu prawnego z wszelkimi tego konsekwencjami, stanowiąc podstawę do wydawania decyzji administracyjnych m.in. pozwoleń na budowę. W przypadku zaś ewentualnego stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości lub części, powstanie konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji jakie zostaną wydane w czasie obowiązywania ww. uchwały. To z kolei może spowodować trudne do odwrócenia skutki lub niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, co również niewątpliwie obciążyłoby budżet gminy lub budżet Skarbu Państwa.

Wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały w niniejszej sprawie ma zatem spowodować wstrzymanie jej ogłoszenia przez Wojewodę w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego do czasu zakończenia postępowania sądowoadmistracyjnego, a tym samym wstrzymanie wejścia jej w życie.

Mając powyższe na uwadze Sąd działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1