Sprawa ze skargi I. S. oraz M. S. na akt Starosty [...] w przedmiocie opłaty za wydanie karty pojazdu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. S. oraz M. S. na akt Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za wydanie karty pojazdu p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta
Uzasadnienie

Pismem z dnia 2 września 2012 r. M. S. wystąpił do Starosty [...] z wnioskiem o zwrot nadpłaconej opłaty w wysokości 425 zł za wydanie karty pojazdu dla samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...].

W odpowiedzi na powyższy wniosek Starosta [...] decyzją z dnia [...] r. nr [...] umorzył postępowanie w sprawie z uwagi na wygaśnięcie prawa do złożenia wniosku o nadpłatę.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchyliło decyzję organu I instancji w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Starosta [...] w piśmie kierowanym do skarżącej I. S. z dnia [...] r., nr [...] pozostawił bez rozpoznania wniosek o zwrot nadpłaconej opłaty za kartę wydaną dla ww. samochodu i odmówił zapłaty żądanej kwoty. Jednocześnie w piśmie zostało zawarte pouczenie o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach za pośrednictwem Starosty [...] oraz wskazano, że skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.

Pismem z dnia 14 stycznia 2013 r. I. i M. S. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na powyższe pismo z dnia [...] r., domagając się zwrotu nadpłaconych pieniędzy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, zważył:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, która sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jednakże w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. W myśl natomiast art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie także w sprawach skarg na inne niż decyzje lub postanowienia akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Pismo Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...] stanowi akt w rozumieniu powołanego wyżej przepisu wydany przez organ administracji publicznej. Jednak skuteczne wniesienie skargi do sądu administracyjnego na ten akt uzależnione jest od wyczerpania na drodze administracyjnej trybu określonego w art. 52 § 3 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszym postępowaniu, skargę na akt organu administracji można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie tego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu - do usunięcia naruszenia prawa. W tym przypadku termin do wniesienia skargi wynosi trzydzieści dni od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie, a w przypadku braku odpowiedzi - sześćdziesiąt dni od doręczenia wezwania (art. 53 § 2 p.p.s.a.). Jedynym środkiem weryfikacji zaskarżonego aktu, a zarazem warunkiem zainicjowania niniejszego postępowania było zatem wezwanie Starosty [...] do usunięcia naruszenia prawa. Tymczasem skarżący nie dopełnili tego obowiązku.

W związku z powyższym należało przyjąć, że Ir. i M. S. nie wyczerpali przysługujących im środków zaskarżania.

W świetle powyższych uwag należało uznać, że skarga I. i M. S., jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta