Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 listopada 2019 r. sprzeciwu W. K. od decyzji Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a: 1. odrzucić sprzeciw, 2. zwrócić skarżącemu kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od sprzeciwu.
Prezydent Miasta R. decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił w trybie wznowieniowym swoją decyzję z dnia [...] r. o tym samym numerze zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą W. K. (inwestorowi) pozwolenia na budowę budynku magazynowo-garażowego na wody opadowe.
Na skutek odwołania sprawę rozpatrywał Wojewoda Śląski, który zaskarżoną decyzją (z dnia [...] r.) uchylił rozstrzygnięcie organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Decyzja ta zawierała prawidłowe pouczenie o możliwości złożenia sprzeciwu. Decyzja ta została doręczona inwestorowi 14 czerwca 2019 r.
Pełnomocnik właścicieli nieruchomości, tj inwestora i H. K. niepodpisanym pismem z dnia 26 czerwca 2019 r. wniosła o uzupełnienie decyzji "w zakresie pouczenia o przysługujących środkach zaskarżenia do sądu administracyjnego poprzez pouczenie o prawidłowym środku zaskarżenia tj. skardze". Podpisane pismo zostało ponownie złożone 29 lipca 2019 r. Pismem z dnia 8 sierpnia 2019 r. (doręczonym 12 sierpnia 2019 r.) Wojewoda Śląski poinformował pełnomocnik odwołujących się, że pouczenie zawarte w decyzji było prawidłowe.
Pismem nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 23 sierpnia 2019 r. W. K. złożył sprzeciw od decyzji Wojewody Śląskiego z dnia [...] r.
Odpowiadając na sprzeciw organ wniósł o jego oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważy co następuje.
Zgodnie z art. 64a z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm. - dalej "p.p.s.a.") "od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw. Do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 64b § 2 p.p.s.a.). Jednocześnie zgodnie z art. 64c § 1 p.p.s.a. sprzeciw od decyzji wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skarżącemu decyzji.
Jak wynika z akt sprawy skarżącemu decyzja została doręczona dnia 14 czerwca 2019 r. Decyzja Wojewody zawierała prawidłowe pouczenie o środku prawnym - tj możliwości złożenia sprzeciwu. Okoliczności te są bezsporne.
Pełnomocnik skarżącego złożyła wniosek o uzupełnienie decyzji poprzez "w zakresie pouczenia o przysługujących środkach zaskarżenia do sądu administracyjnego poprzez pouczenie o prawidłowym środku zaskarżenia tj. skardze". Zgodnie zaś z art. 111 § 1 k.pa. "strona może w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach". Przy czym w świetle § 1b tego artykułu uzupełnienie lub odmowa uzupełnienia decyzji następuje w formie postanowienia.
W ocenie Sądu pismo pełnomocnik skarżącego nie mogło stanowić wniosku o uzupełnienie decyzji. Nie można bowiem uzupełnić aktu o pouczenie o środkach prawnych, skoro akt to pouczenie (prawidłowe) zawierał. Należało je zatem uznać jako wniosek o sprostowanie decyzji (w zakresie zmiany słowa "sprzeciw" na słowo "odwołanie"). Stanowisko takie znajduje poparcie w tezie wyrażonej w wyroku tutejszego Sądu z dnia 27 marca 2007 r. (sygn. IV SA/Gl 338/06 - za CBOSA), gdzie skład orzekający uznał, iż "o tym, czy złożone w sprawie pismo stanowi wniosek o uzupełnienie decyzji o treści określonej w art. 111 § 1 k.p.a. decyduje nie nazwa nadana temu pismu przez stronę ani też powołanie takiej czy innej podstawy prawnej, lecz przedmiot wyrażonego w nim żądania".
Przy czym brak było podstaw by dokonywać jakiegokolwiek sprostowania w sytuacji, gdy pouczenie o środkach prawnych było prawidłowe. Niezależnie od tego Sąd zwraca uwagę, iż strona niewłaściwie pouczona o środkach zaskarżania nie mogła ponieść z tego powodu ponieść negatywnych procesowych skutków prawnych.
Biorąc pod uwagę, iż żądanie strony dotyczyło sprostowania decyzji - w sprawie nie mógł znaleźć zastosowania art. 111 § 2 k.p.a. zgodnie z którym "w przypadku wydania postanowienia, o którym mowa w § 1b, termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia jego doręczenia lub ogłoszenia". Wymaga podkreślenia to, że art. 111 § 1b dotyczy jedynie uzupełnienia decyzji a nie jej sprostowania.
Sąd uznaje więc, iż termin do złożenia sprzeciwu od decyzji Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. rozpoczął swój bieg dnia 15 czerwca 2019 r. upłynął zaś 28 czerwca 2019 r. Zatem sprzeciw nadany w urzędzie pocztowym dnia 23 sierpnia 2019 r. został złożony z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 64c § 1 p.p.s.a.
W związku z powyższym, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 sprzeciw należało odrzucić.