Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), po rozpoznaniu w dniu 11 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania na skutek wniosku pełnomocnika skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...]r., nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Miasta K. z dnia [...]r., nr [...] o wymeldowaniu R. C. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w K.
Powyższe rozstrzygnięcie pismem z dnia 23 lipca 2013 r. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pełnomocnik R. C. W skardze sformułowany został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.
Uczestniczka postępowania E. C. pismem z dnia 2 października 2013 r. oświadczyła m.in., że skarżący od czerwca 2012 r. nie mieszka pod adresem z którego został wymeldowany, zaś wyprowadzając się dobrowolnie zabrał swoje rzeczy. Zdaniem uczestniczki utrzymywanie zameldowania byłego męża stanowiłoby fikcję meldunkową.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach rozpoznając wniosek o wstrzymanie zaskarżonego rozstrzygnięcia zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej zwanej "p.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże sąd może na wniosek strony skarżącej wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności jeżeli zaistnieją szczególne okoliczności uzasadniające takie orzeczenie, tj. gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uwzględnienie wniosku o udzielenie tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, co stanowi odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., jest zatem uwarunkowane uprzednim stwierdzeniem, że spełniona została któraś z określonych powyżej przesłanek (okoliczności faktycznych o charakterze nadzwyczajnym). Okoliczności te Sąd winien ocenić zarówno w stosunku do strony skarżącej, jak i uczestników postępowania, bowiem konsekwencje wstrzymania bądź braku wstrzymania zaskarżonego aktu, mogą dotykać w takim samym stopniu każdą ze stron postępowania.
Jak wynika z brzmienia przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. ustawodawca co prawda nie nałożył na stronę skarżącą obowiązku wykazania, że zachodzą przewidziane nim przesłanki wstrzymania zaskarżonego aktu, to jednakże uprawdopodobnienie przez stronę skarżącą podstaw złożonego wniosku powinno być rozpatrywane w kategoriach podejmowania działań we własnym procesowym interesie. Jednakże w razie złożenia wniosku o wstrzymanie rzeczą Sądu jest zbadać z urzędu, a więc i bez wniosków strony, okoliczności decydujące o wstrzymaniu, bądź odmowie wstrzymania wykonania aktu lub czynności.
W rozpoznawanej sprawie biorąc w pierwszej kolejności pod rozwagę okoliczności badane z urzędu, a w szczególności uwzględniając charakter zaskarżonego rozstrzygnięcia należy zaznaczyć, że instytucja wstrzymania wykonania odnosi się jedynie do takich aktów lub czynności, które podlegają wykonaniu, tj. nakazują stronie wykonanie nałożonego na nią obowiązku lub dokonanie określonej czynności podlegającej wyegzekwowaniu w trybie postępowania egzekucyjnego. Podkreślić należy, że przedmiot skargi stanowi decyzja o wymeldowaniu, która ma na celu doprowadzenie przez organ prowadzący ewidencje do zgodności danych ze stanem faktycznym. Wymeldowanie jest zatem wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących pobytu określonej osoby. Stanowi urzędowe stwierdzenie faktu długotrwałego nieprzebywania pod danym adresem i nie ma żadnego związku z prawem do zamieszkiwania w tym lokalu. Decyzja o wymeldowaniu nie ogranicza prawa do przebywania w lokalu, nie powoduje utraty prawa własności, czy współwłasności do tego lokalu, ani też nie przywraca prawa posiadania, czy prawa własności. Jak zwracano uwagę w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja taka nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw, a tym samym nie może jej wykonanie spowodować negatywnych dla strony skutków. Decyzja ta ma charakter ewidencyjny i służy jedynie aktualizacji. Nie ma ona charakteru nieodwracalnego, a stwierdza jedynie pewien stan faktyczny.
Niezależnie od powyższego zaznaczyć wypada, że wnioskodawca mimo wezwania Sądu, nie podał i nie uprawdopodobnił okoliczności o jakim mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Zasadności wniosku nie można upatrywać również w wadliwości zaskarżonego aktu. Nie jest to bowiem ustawowa przesłanka w oparciu o którą Sąd może wstrzymać jego wykonanie. Bowiem o ewentualnym naruszeniu prawa i skutkach prawnych tego naruszenia Sąd rozstrzyga w orzeczeniu kończącym postępowanie sądowe.
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. postanowił orzec jak w sentencji.