Dnia 3 kwietnia 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 kwietnia 2006 roku, sprawy ze skargi B. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] roku, Nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa przez gminę własności nieruchomości postanawia odrzucić skargę
Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] działając na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 roku - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.) stwierdził nabycie z mocy prawa przez Gminę C. własności niezabudowanej nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów obręb C., jako działki nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] o pow. [...] m2, zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w C. Kw nr [...].
W skardze i dalszych pismach procesowych skarżący zarzucił, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem prawa i sankcjonuje niezgodny z rzeczywistością stan prawny i faktyczny. Wskazał ponadto, że w sprawie przedmiotowej nieruchomości prowadzone były i nadal są prowadzone inne postępowania, w tym również przed sądami powszechnymi.
Skarżący oświadczył ponadto (i to kilkakrotnie), że zaskarżoną decyzję otrzymał w dniu [...] roku.
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, tj. w niniejszej sprawie od dnia [...] roku.
W tym stanie rzeczy skargę należy uznać za spóźnioną (wniesioną po upływie ustawowego terminu do jej wniesienia), a taka skarga podlega odrzuceniu na podstawie przepisu art. 58 § 1 pkt 2 p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji, nie mając jednocześnie podstaw do badania skargi co do jej meritum.