Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Kubik po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną w kwestii skargi kasacyjnej skarżącego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 października 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 306/12 p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 4 października 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 306/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę J. G. na decyzję Wojewody [...] z [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną.
Odpis tego orzeczenia wraz z pouczeniem o terminie i trybie wniesienia skargi kasacyjnej został doręczony skarżącemu w dniu 26 listopada 2012 r.
W dniu 21 grudnia 2012 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata wniósł od powyższego wyroku skargę kasacyjną, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, względnie o zmianę i wypłacenie odszkodowania za zajętą część działki nr 730/6.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu
Administracyjnego, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. W myśl art. 176 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Przepis art. 174 P.p.s.a. stanowi natomiast, że skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, bądź naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Stosownie zaś do art. 178 P.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Jak wynika z powyższej regulacji, skarga kasacyjna jest szczególnym i wysoce sformalizowanym środkiem zaskarżenia, a wymogi formalne i materialne, jakimi jest obarczona, służą ustaleniu ponad wszelką wątpliwość zakresu rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny. Wprowadzony art. 175 P.p.s.a. przymus adwokacko-radcowski przy sporządzaniu skargi kasacyjnej miał między innymi na celu zapewnienie temu środkowi odpowiedniego poziomu merytorycznego. Skarga kasacyjna jest bowiem pismem procesowym o szczególnym charakterze i z racji tej, w pierwszym rzędzie powinna spełniać wszystkie wymogi przewidziane w przepisach art. 46 i 47 P.p.s.a. dla pism w postępowaniu sądowym, są to tzw. wymogi formalne, których braki mogą zostać usunięte. Ponadto skarga kasacyjna powinna zawierać również pewne elementy konstrukcyjne, charakterystyczne tylko dla skargi kasacyjnej, wyszczególnione w art. 176 P.p.s.a., które mają charakter materialny i których brak uniemożliwia rozpoznanie sprawy, co w konsekwencji prowadzi do niedopuszczalności skargi kasacyjnej i w rezultacie do jej odrzucenia. W szczególności w skardze kasacyjnej należy przytoczyć podstawy kasacyjne wraz z ich uzasadnieniem. Trzeba przy tym wskazać konkretny przepis prawa materialnego lub procesowego, który zdaniem wnoszącego skargę, został naruszony przez sąd I instancji. Nie wystarczy ograniczenie się tylko do przytoczenia przepisu stanowiącego podstawę kasacji, konieczne jest także sprecyzowanie, do jakiego naruszenia przepisów prawa materialnego czy procesowego doszło i na czym ono polegało (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2005 r., sygn. akt FSK 2302/04).
W świetle powyższych wywodów uznać należy, że skarga kasacyjna skarżącego nie spełnia wymogów zawartych w art. 176 P.p.s.a. w związku z art. 174 P.p.s.a., a w szczególności brak jest przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia. Pełnomocnik skarżącego nie wskazał ani w petitum skargi kasacyjnej, ani w jej uzasadnieniu, które dokładnie przepisy zostały naruszone. Skarga kasacyjna pozbawiona natomiast powyższych elementów dotknięta jest brakiem istotnym i nienaprawialnym w trybie właściwym do usuwania braków formalnych i w związku z tym jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2006 r., syg. akt II OSK 553/05).
Mając na względzie powyższe, Sąd postanowił na mocy art. 178 P.p.s.a. odrzucić skargę kasacyjną.