Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B.D. i R. D. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość przejętą celem realizacji inwestycji drogowej w kwestii wniosku skarżących o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: zwolnić skarżących od kosztów sądowych w całości
Zarządzeniem z dnia [...] r. skarżący zostali wezwani do uiszczenia wpisu o skargi w kwocie 100 zł - zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów, z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Na drukach urzędowych formularzy wniosków o przyznanie prawa pomocy skarżący wystąpili o zwolnienie ich od kosztów sądowych powołując się na trudną sytuację materialną. Ze złożonych oświadczeń wynika, że zamieszkują wspólnie z lokalu mieszkalnym o pow. 43 m2, a w skład ich majątku wchodzi również nieruchomość rolna o pow. 4000 m2. Wnioskodawcy nie posiadają żadnych oszczędności, papierów wartościowych jak również przedmiotów o wartości przekraczającej 3.000 euro. Źródłem utrzymania się są dochody B. D., która z tytułu wykonywanych prac dorywczych uzyskuje średnio około 400 zł miesięcznie oraz wsparcie mieszkającej za granicą córki skarżących - otrzymywane w kwocie 600 - 700 zł miesięcznie.
Na wezwanie referendarza wnioskodawcy nadesłali szereg dokumentów obrazujących ich sytuację materialną. W oparciu o ich treść ustalono, że B. i R.D. uzyskują wsparcie w postaci dodatku mieszkaniowego w kwocie 207 zł. miesięcznie. Pozostała część czynszu wynoszącego 404,87 zł ponoszą sami. Przedstawiony przez strony rachunek za gaz za okres trzech miesięcy opiewa na kwotę 63,77 zł natomiast opłata za energię elektryczną za sześć miesięcy wynosi 429 zł
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przyznanie prawa pomocy stanowi odstępstwo od zasady ponoszenia przez strony kosztów związanych z postępowaniem sądowym - art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.)
Przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu swoim oraz swojej rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
Mając na uwadze treść przywołanych przepisów, stan majątkowy skarżącego, ustalony w oparciu o treść formularza oraz dokumenty znajdujące się w aktach administracyjnych sprawy ustalono, że sytuacja materialna B. i R. D. uzasadnia uwzględnienie złożonego przez nich wniosku i przyznanie im prawa pomocy.
Przede wszystkim wskazać przyjdzie, że skarżący dysponują stosunkowo niewielkim dochodem, który oprócz tego ma charakter nieregularny (prace dorywcze). Nawet jeśli uwzględni się wsparcie materialne udzielane im przez córkę, to i tak kwota pozostająca do ich dyspozycji jest na tyle niska, że w zasadzie pozwala na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Niepodobna tym samym oczekiwać, że wnioskodawcy będą w stanie ponieść koszty postępowania sądowego, nawet jeśli pod uwagę weźmie się, to, że koszty te sprowadzają się w zasadzie do wpisu od skargi w kwocie 100. Do tego dodać trzeba, że obydwoje skarżący są osobami, które zaliczono do lekkiego (B. D.) i umiarkowanego (R. D.) stopnia niepełnosprawności. Pozwala to z kolei założyć, że ich potrzeby życiowe są wyższe aniżeli przeciętne.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 3 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.