Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Krawczyk po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy.

Uzasadnienie

Skarżący W. P. na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy zwrócił się o ustanowienie adwokata z urzędu. Złożony wniosek umotywował niskimi dochodami oraz ponoszeniem wydatków związanych z leczeniem żony. Z treści formularza wynika, że strona wraz z żoną prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Skarżący utrzymuje się z dochodów uzyskiwanych ze świadczenia emerytalnego swojego i żony w łącznej wysokości 2 699,64 zł. W skład jego majątku wchodzi dom wielkości 200 m² oraz mieszkanie wielkości 60 m². Skarżący nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani też przedmiotów, których wartość przekraczałaby 3.000 euro.

Na wezwanie Sądu skarżący nadesłał dokumenty obrazujące jego sytuację materialną. Z nadesłanych decyzji o waloryzacji świadczeń otrzymywanych z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wynika, że skarżący wraz z żoną pobierają świadczenie w łącznej wysokości 3 597,55 zł. Wskazując na koszty utrzymania skarżący określił ich wysokość na kwotę 1 520 zł. dodatkowo wskazał na koszty związane z leczeniem żony w tym koszty wizyt lekarskich, koszty paliwa i leków na łączną wysokość 545 zł. Wskazał także na koszt porady prawnej w wysokości 200 zł.

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:

Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.

Przyznanie prawa pomocy w formie ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny sądowego (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).

Mając na uwadze sytuację materialną skarżącego uznano, że brak jest podstaw do uwzględnienia złożonego przezeń wniosku, albowiem jego sytuacja materialna nie jest na tyle ciężka, aby uzasadnionym było ustanowienie dla fachowego pełnomocnika z urzędu.

W. P. uzyskuje wraz z żoną stały miesięczny dochód w wysokości 3 597,55 zł. Natomiast jego stałe miesięczne wydatki obejmujące opłaty za wodę, światło, wywóz nieczystości, telefony, telewizję oraz ogrzewanie kształtują się na poziomie około 1 199 zł. Sąd nie uznał za stałe miesięczne wydatki kosztów związanych z ubezpieczeniem samochodu, wymianą opon czy jednorazową poradą prawną. Nawet przyjmując, że koszty związane z leczeniem żony wnioskodawcy kształtują się na poziomie ok. 550 zł. to do dyspozycji skarżącego pozostaje kwota ok. 1 848 zł. Stąd wniosek, że sytuacja materialna skarżącego nie jest na tyle ciężka, aby koniecznym było przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym.

Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 3 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy, orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1