Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Krawczyk po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej w K. w przedmiocie wydania paszportu p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Z treści skargi wynika, że jej przedmiotem jest żądanie stwierdzenia nieważności nieoznaczonej (brak numeru i daty wydania) decyzji byłego Komendanta Wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej w K. o wydaniu paszportu z prawem jednokrotnego przekroczenia granicy polskiej. Ponadto skarżąca wystąpiła o zasądzenie zadośćuczynienia i odszkodowania w kwocie 300.000,00 zł.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej: P.p.s.a.) przewidują szereg wymogów formalnych, od których spełnienia ustawodawca uzależnia rozpoznanie skargi. Jednym z nich, wskazanym w art. 52 § 1 P.p.s.a. jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia ustawodawca rozumie sytuację, w której stronie nie przysługuje odwołanie, zażalenie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Z treści skargi oraz nadesłanych przy niej dokumentów, a także odpowiedzi na skargę można wywnioskować, że przedmiotem skargi jest decyzja organu wydana w [...] r. Oznacza to, że podstawą do jej wydania była ustawa z dnia 17 czerwca 1959 r. o paszportach (tekst jednolity: Dz. U. z 1967 r. nr 17, poz. 81 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 tej ustawy do wydawania paszportów w kraju oraz wkładek paszportowych do dowodów osobistych i dokumentów podróży, jak również do czynienia w nich zmian i wznawiania ich ważności właściwy był Minister Spraw Wewnętrznych oraz podległe mu organy określone przez niego w drodze rozporządzenia. Przepis § 1 ust.1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych z dnia 21 maja 1976 r. w sprawie zasad i trybu postępowania oraz właściwości organów w sprawach paszportowych (Dz. U. Nr 20, poz. 129 ze zm.), wydanego na podstawie delegacji zawartej we wspomnianej ustawie stanowił, że organami właściwymi do wydawania w kraju paszportów, wkładek paszportowych do dowodów osobistych i dokumentów podróży byli szefowie wojewódzkich urzędów spraw wewnętrznych. Natomiast w myśl § 14 przywołanego rozporządzenia od decyzji odmownej wydanej przez szefa wojewódzkiego urzędu spraw wewnętrznych przysługiwało odwołanie do Ministra Spraw Wewnętrznych.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że ustawodawca dopuścił możliwość skorzystania ze środka odwoławczego jedynie w odniesieniu do decyzji negatywnej (odmownej) dla strony. Skoro zaś przedmiotem skargi jest decyzja o wydaniu paszportu z prawem jednokrotnego przekroczenia granicy polskiej, tryb ten nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie.
Gdyby zaś przyjąć, że wydanie paszportu z prawem jednokrotnego przekroczenia granicy polskiej stanowiło częściowo decyzję odmowną (w sytuacji, gdy wniosek o wydanie paszportu zawierał szersze żądanie) to należałoby przyjąć, że od takiej decyzji zgodnie z treścią § 14 w/w rozporządzenia przysługiwało odwołanie, który to środek zaskarżenia nie został przez skarżącego wyczerpany.
W myśl obowiązujących w latach 1983 - 1986 przepisów Działu VI ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 1980 r. nr 9, poz. 26 ze zm.) skargę do sądu administracyjnego można było wnieść na decyzję wydaną w jednej ze spraw wskazanych w art. 196 § 2 tej ustawy. Brak jest wśród nich spraw dotyczących paszportów. Również wskazana wyżej ustawa z dnia 17 czerwca 1959 r. o paszportach, a także wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych z dnia 21 maja 1976 r. nie przewidywały w tego rodzaju sprawach możliwości wniesienia skargi do sadu administracyjnego.