Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA: Artur Żurawik po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. K.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji p o s t a n a w i a : oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] uchylił w całości decyzję Wójta Gminy K. nr [...]z dnia [...]orzekającą o odmowie wymeldowania I. K. K. z pobytu stałego w budynku przy ulicy [...] w K..
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach I. K. K. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku zawartym w odrębnym piśmie podniosła, że ponowne postępowanie administracyjne narazi ją na utratę dobrej opinii oraz zniszczy jej życie prywatne a także narazi na znaczne straty finansowe.
Uczestnik postępowania T. K. nie odniósł się do wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 tej ustawy sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku musi więc wskazywać na okoliczności, które uprawdopodobnią wystąpienie powyższych przesłanek, a nadto podkreślenia wymaga, że wnioskiem mogą zostać objęte jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Wstrzymanie wykonania aktu zatem polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które on wywołuje, związanych z ustaleniem praw i obowiązków strony postępowania.
W niniejszym postępowaniu skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji uchylającej rozstrzygnięcie Wójta Gminy K. o odmowie wymeldowania.
W ocenie Sądu kasacyjny charakter rozstrzygnięcia drugoinstancyjnego oznacza, że na jego mocy ani nie zostają przyznane uprawnienia, ani też nie nałożono jakiekolwiek obowiązku na adresata tego rodzaju decyzji. W wyniku decyzji kasacyjnej obowiązek prawny powstaje jedynie po stronie organu administracji publicznej, który winien wydać ponowne rozstrzygnięcie w sprawie. Taka sytuacja strony postępowania administracyjnego nie może prowadzić do powstania negatywnych dla niej następstw w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, do których nawiązuje art. 61 § 3 p.p.s.a. Ponownie wydane rozstrzygnięcie Wójta Gminy K. będzie podlegało bowiem osobnemu trybowi odwoławczemu, w tym możliwości skierowania skargi do sądu. Również w orzecznictwie przyjmowany jest pogląd, zgodnie z którym akt administracyjny kasacyjny, jako mający charakter czysto procesowy, co do zasady nie podlega wstrzymaniu w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 stycznia 2011 r., sygn. akt II OZ 3/11, dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Oprócz powyższego powołane przez skarżącą argumenty, zdaniem Sądu, nie wskazują na wystąpienie przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Uchylenie decyzji organu pierwszej instancji rodzi określone konsekwencje w prowadzonym przez ten organ postępowaniu, jednak samo prowadzenie postępowania administracyjnego nie powoduje znacznej szkody ani trudnych do odwrócenia skutków. Ponownie prowadzone postępowanie administracyjne, wbrew twierdzeniom skarżącej, nie powoduje również zniszczenia życia osobistego, ani utraty nieposzlakowanej opinii. Ponadto ewentualne wydanie decyzji o wymeldowaniu czy też innego aktu niekorzystnego dla strony, ma na tym etapie postępowania charakter hipotetyczny i nie można zatem przesądzić, że istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody albo trudnych do odwrócenia skutków po stronie skarżącej.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.