Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Krawczyk po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. B., E. B. i T. Z. na Burmistrza Miasta L. p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Pismem z dnia 29 kwietnia 2015 r. B. B., E. B. i T. Z. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę, w której podniosły, że Gmina L. wydała zezwolenie na budowę domów jednorodzinnych, bez wytyczenia i utwardzenia dojazdu do tych działek. Roboty budowlane rozpoczęły się wiosną 2014 r. i wszystkie pojazdy firm budowlanych dojeżdżają do terenu budowy po działce stanowiącej własność skarżących. Gmina została poinformowana o tym fakcie i nie podjęła żadnych czynności.
Sąd przekazał skargę Burmistrzowi Miasta L. w dniu 7 maja 2015 r., celem nadania jej dalszego biegu stosownie do wymogu zawartego w treści art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a.
Organ przekazując skargę do Sądu wniósł w odpowiedzi na skargę o jej oddalenie, wyjaśniając, że przedmiotowa skarga może dotyczyć budowy domów na działkach nr [...], [...] i [...], gdyż dotychczasowa korespondencja pomiędzy stronami dotyczyła również tej kwestii. Organ wskazał, że wydanie pozwolenia na budowę nie należy do jego kompetencji, zaś dojazd do przedmiotowych działek został przez organ ustalony poprzez podział nieruchomości i utworzenie działek o nr [...] i [...] stanowiących dojazd, również do działek [...],[...] i [...]. Dalej wskazał, że działki o nr [...] i [...] stanowią własność Gminy L. i są użytkowane jako droga, a utwardzenie tych działek nastąpi po uprzednim przeprowadzeniu mediów.
Wobec braku jednoznacznego oznaczenia przedmiotu skargi, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 10 czerwca 2015 r., strona skarżąca została wezwana do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez dokładne oznaczenie przedmiotu skargi, w szczególności wskazanie czy skarżą oni działanie czy też bezczynność organu, wówczas powinni wskazać zaskarżoną decyzję, postanowienie lub inny akt lub czynność, bądź też wskazać jakiego aktu organ ten nie wydał lub jakiej czynności organ nie podjął. Dla dokonania powyższej czynności wyznaczono skarżącym siedmiodniowy termin pod rygorem odrzucenia skargi.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżące w piśmie z dnia 13 lipca 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) oświadczyły, iż domagają się, aby droga dojazdowa przebiegała zgodnie z mapami w urzędzie miejskim i nie naruszała ich własności, nie wnoszą natomiast o wstrzymanie budowy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga, jako pierwsze pismo strony w postępowaniu sądowym powinna spełniać określone wymagania, o których mowa między innymi w art. 57 § 1 p.p.s.a. Przepis ten przewiduje, że skarga czyniąc zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, winna ponadto zawierać wskazanie zaskarżonego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, a także określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.
Nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi stanowi podstawę do jej odrzucenia (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.).
Jak wynika ze zwrotnych potwierdzeń odbioru, przedmiotowe wezwania zostały doręczone skarżącym w dniu 7 lipca 2015 r. Powyższe oznacza, że wyznaczony termin do uzupełnienia braku formalnego skargi upływał w dniu 14 lipca 2015 r.
W odpowiedzi na wezwanie skarżące oświadczyły, że nie wnoszą o wstrzymanie prowadzonych robót budowlanych, a jedynie by droga dojazdowa przebiegała zgodnie z mapami w urzędzie miejskim i nie naruszała własności skarżących. W ocenie Sądu treść powyższego oświadczenia nie pozwala uznać, że skarżące odniosły się merytorycznie do wezwania Sądu. Skarżące mimo prawidłowego wezwania, z jednoczesnym pouczeniem o konsekwencjach prawnych niedokonania powyższych czynności, nie uzupełniły braku formalnego skargi.
Wobec powyższego Sąd, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.