Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Bonifacy Bronkowski po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną p o s t a n a w i a sprostować z urzędu oczywiste omyłki pisarskie w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Gl 721/15, w ten sposób, że: - na stronie 13 uzasadnienia wyroku w wierszu 17 - 21 od góry w miejsce sformułowania "z naruszeniem § 36 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia, zgodnie z którym wartość takich nieruchomości powinna być wyliczona jako iloczyn wartości 1m2 gruntów o przeznaczeniu przeważającym wśród gruntów przyległych i ich powierzchni - powiększony, na podstawie badania rynku nieruchomości, nie więcej niż o 50 %", wpisać sformułowanie "z naruszeniem § 36 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, zgodnie z którym wartość takich działek powinna być wyliczona jako iloczyn wartości 1 m2 gruntów, z których wydzielono te działki gruntu, i ich powierzchni - powiększony na podstawie badania rynku nieruchomości, nie więcej niż o 50%"; - na stronie 14 uzasadnienia wyroku w wierszu 12 od góry w miejsce oznaczenia "§ 36 ust. 3 pkt 2" wpisać oznaczenie: " § 36 ust. 3 pkt 1".
Zgodnie z treścią art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sąd może z urzędu lub na wniosek sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowaniu mogą podlegać zarówno wadliwości sentencji orzeczenia, jak i uzasadnienia (vide: postanowienie NSA z 20.05.2011 r., II OSK 260/10, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W świetle akt sprawy nie budzi wątpliwości, że chodzi o wycenę nieruchomości, które w dacie wydania decyzji lokalizacyjnej (jednocześnie wywłaszczeniowej) z dnia [...] r., nie były zajęte pod drogi publiczne, lecz zostały wydzielone pod nowe drogi publiczne. Ma zatem do nich zastosowanie treść § 36 ust. 3 pkt 1, a nie pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r., nr 207, poz. 2109 ze zm.). W uzasadnieniu wyroku na skutek oczywistej omyłki powołano się natomiast na treść § 36 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia. Omyłkę tę należało sprostować z urzędu na podstawie art. 156 § 1 i 2 powołanej ustawy, a to gdy weźmie się nadto pod uwagę, że sprostowanie to nie prowadzi ani do zmiany zawartego w wyroku rozstrzygnięcia, ani do zmiany istoty sformułowanego w uzasadnieniu wyroku zarzutu, przy artykułowaniu którego ta oczywista omyłka nastąpiła.
Mając na względzie powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 156 § 1 i § 2 powołanej ustawy.