Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w K. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności
Tezy

W świetle art. 33 i art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) za niedopuszczalną uznać należy skargę jednostki samorządu terytorialnego, której organ wykonawczy wydawał rozstrzygnięcie w pierwszej instancji.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Protokolant starszy referent Katarzyna Wajs, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi Gminy R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. uchyliło postanowienie Prezydenta Miasta R. z dnia [...] nr [...] zawieszające z urzędu postępowanie w sprawie z wniosku A.S. o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr [...] o pow. [...] ha, obręb N. k.m. [...], zapisanej w księdze wieczystej KW nr [...] - do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny zagadnienia wstępnego, dotyczącego stosowania ustawowych bonifikat od opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Pismem z dnia [...] Prezydent Miasta R. reprezentujący Gminę R. wniósł skargę na powyższe postanowienie.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o oddalenie skargi jako bezzasadnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.s.a.) uprawnienie do wniesienia skargi przysługuje każdemu, kto ma w tym interes prawny, a ponadto prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich oraz organizacji społecznej w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (art. 50 § 2 p.s.a. ).

W rozpatrywanej sprawie Prezydent Miasta R. wniósł w imieniu Gminy skargę na postanowienie, którym to organ odwoławczy uchylił w całości wydane przez tego Prezydenta postanowienie.

Z utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że organ gminy, który w pierwszej instancji wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nie jest uprawniony do wniesienia skargi do sądu administracyjnego w tej sprawie i to bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy.

Według art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) stroną postępowania jest tylko podmiot występujący w danym stosunku administracyjnoprawnym w charakterze administrowanego. Pojęcia strony nie można zaś odnieść do podmiotu występującego w charakterze organu administracyjnego. Dopuszczenie możliwości wniesienia skargi przez organ administracji publicznej, który wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nadawałoby temu organowi dwojakie uprawnienia. Z jednej strony uprawnienia władcze w zakresie rozstrzygnięcia, z drugiej zaś - uprawnienia strony, która kwestionuje poprzez skargę takie rozstrzygnięcie (por. postanowienie NSA z dnia 19.10.2000 r., sygn. II SA/Gd 2159/00, LEX 446440). Odnosi się to także do organu I instancji, któremu żaden przepis nie przyznaje uprawnienia do przekształcenia się w określonej fazie postępowania z organu podejmującego władcze rozstrzygnięcia w podmiot kwestionujący takie rozstrzygnięcia w drodze skargi (por. postanowienie NSA z dnia 2 marca 2006 r., sygn. akt II GSK 387/05, LEX nr 197511, zob. także uchwałę SN z dnia 27 lipca 1993 r., sygn. akt III AZP 8/93, publ. OSNPC 1994 r., nr 1, poz. 3).

Strona 1/2