Dnia 24 stycznia 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Asesor WSA Krzysztof Targoński ( spr. ) po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2005 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.B. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie nie załatwienia w terminie sprawy o zwrot wywłaszczonej nieruchomości p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...], nr [...], działając na podstawie art. 37 § 1 i § 2 oraz art. 123 ust. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu zażalenia pełnomocnika E.B. na nie załatwienie w terminie sprawy dotyczącej zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, położonej w K. przy ul. W., uznał zażalenie za nieuzasadnione
W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, iż skoro w dacie złożenia zażalenia na bezczynność Prezydenta Miasta K. istniała w obrocie prawnym decyzja administracyjna rozstrzygająca merytorycznie sprawę zwrotu nieruchomości, to brak jest podstaw do uznania, iż organ pierwszej instancji pozostaje w bezczynności.
Na powyższe postanowienie oraz decyzję Wojewody Ś. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach złożył E.B.
W uzasadnieniu skargi w kwestii, dotyczącej postanowienia z dnia [...], wyrażono pogląd, iż stwierdzenie Wojewody [...] jakoby w dacie złożenia zażalenia ([...]) istniała w obrocie prawnym decyzja administracyjna, rozstrzygająca sprawę co do istoty, jest co najmniej kontrowersyjne. Umknęło bowiem uwadze Wojewody [...], iż decyzja została doręczona dopiero w dniu [...], a zatem skarga na bezczynność Prezydenta Miasta K. jest uzasadniona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Skarga jako niedopuszczalna musiała ulec odrzuceniu.
Na wstępie wyjaśnić należy, iż przedmiotem rozważań Sądu w tej sprawie są tylko kwestie związane z dopuszczalnością skargi na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...], mocą którego za nieuzasadnione uznano zażalenie na nie załatwienie sprawy w terminie. Natomiast skarga w części, dotyczącej decyzji Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, zarejestrowana została pod sygn. akt II SA/GL 717/04 i wyżej wymieniona decyzja będzie przedmiotem odrębnej kontroli Sądu w zakresie jej zgodności z prawem.
Zaskarżone postanowienie wydano w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) dalej zwanej w skrócie K.p.a., w wyniku wniesienia przez pełnomocnika skarżącego zażalenia na bezczynność Prezydenta Miasta K. w sprawie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Wyczerpanie tego trybu, odnośnie nie załatwienia sprawy w ustawowo przewidzianym terminie, jest jednym z warunków formalnych do skutecznego złożenia skargi na bezczynność organu na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Jest oczywiste, że zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 K.p.a., nie może być utożsamiane z zażaleniem w rozumieniu art. 141 i następnych K.p.a. Inaczej rzecz ujmując, do zażalenia rozpatrywanego w trybie art. 37 K.p.a. nie mają zastosowania przepisy art. 141 - 144 K.p.a., łącznie z terminami oraz wnoszeniem środków odwoławczych itp. Z tych względów uzasadniony jest pogląd, że brak jest szczególnych unormowań Kodeksu postępowania administracyjnego o możliwości zaskarżenia tego postanowienia, stronie zatem nie przysługuje prawo podważenia tego stanowiska (postanowienia) w trybie procesowym. Jest to zrozumiałe, zważywszy, że niezależnie od pozytywnego lub negatywnego stanowiska organu wyższego stopnia, strona może wnieść skargę na bezczynność organu ( por. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 kwietnia 2001 r., sygn. akt IV SA 1866/00 - ONSA z 2002 r. nr 4, poz.144).
W kontekście wyżej przedstawionych rozważań Sądu, przedmiotowe w sprawie postanowienie nie mogło być skutecznie zaskarżone do sądu administracyjnego, a skargę jako niedopuszczalną, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało odrzucić.