Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Asesor WSA Barbara Brandys - Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 27 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. G. i B. G. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną postanawia: odrzucić skargę.
W skardze wniesionej w dniu [...]r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Wojewody Ś., skarżący Z. G. i B. G. zakwestionowali m.in. decyzję tegoż organu z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Ś. wraz z aktami przesłał wyjaśnienia dotyczące poszczególnych zarzutów podnoszonych przez skarżących.
Pismem z dnia [...]r. Sąd wezwał skarżących do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez jednoznaczne określenie przedmiotu zaskarżenia - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.
W dniu [...] wpłynęło do Sądu pismo Z. i B. G., w którym wskazali, że zaskarżają: decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r. o nr [...]; decyzję Prezydenta Miasta Ruda Ś. z dnia [...]r. nr [...] i postanowienie Wojewody Ś. z dnia [...]r. nr [...].
Wobec powyższego zgodnie z zarządzeniem Przewodniczącego z dnia [...]r. skargi zostały rozdzielone i przedmiotem rozpatrzenia w niniejszej sprawie objęto wyłącznie powołaną na wstępie decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na podstawie art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków odwoławczych, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich, zaś przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Tymczasem w niniejszej sprawie powyższy warunek dopuszczalności skargi nie został spełniony. Przedmiotem skargi jest bowiem decyzja Wojewody Ś. wydana na podstawie art. 73 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. nr 133, poz. 872 ze zm.), zgodnie z którym podstawą do ujawnienia w księdze wieczystej przejścia na własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nieruchomości zajętych pod drogi publiczne jest ostateczna decyzja wojewody.
Jest to zatem decyzja organu I instancji, od której zgodnie z art. 126 § 1 i 2 kpa, przysługiwało stronie odwołanie do Ministra Transportu i Budownictwa jako organu wyższego stopnia, o czym zresztą strony zostały pouczone w w/w decyzji.
Skoro więc skarżący nie wyczerpali przysługującego mu środka odwoławczego, skarga jako niedopuszczalna w świetle powołanej regulacji podlegała odrzuceniu z mocy art. 58 § 1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wydanie orzeczenia na posiedzeniu niejawnym uzasadnia przepis art. 58 § 3 tej ustawy.