Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" S.A. w W na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość w związku z realizacją inwestycji drogowej p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 24 maja 2012 r. "A" S.A.
w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach za pośrednictwem Wojewody [...] skargę na decyzję tego organu z dnia
[...] r. nr [...] uchylającą w całości decyzję Starosty [...] z dnia [...] r. i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 26 czerwca 2012 r. wezwano stronę skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi przez złożenie dokumentu określającego umocowanie osób podpisanych pod skargą do jej reprezentowania ( np. pełnomocnictwa lub odpisu KRS) oraz nadesłanie dwóch dodatkowych odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych celem doręczenia uczestnikom postępowania. Ponadto zarządzeniem z tej samej daty skarżąca Spółka została wezwana do uiszczenia wpisu sądowego. Dla dokonania powyższych czynności wyznaczono skarżącej siedmiodniowy termin pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącej spółce w dniu 9 lipca 2012 r. W wyznaczonym terminie, który upłynął w dniu 16 lipca 2012 r. braki formalne skargi nie zostały uzupełnione oraz wpis nie został uiszczony.
W piśmie procesowym z dnia 22 czerwca 2012 r. przesłanym do Sądu za pośrednictwem organu (pismo przewodnie organu nadane w Urzędzie Pocztowym w dniu 10 lipca 2012 r. ) skarżąca Spółka złożyła oświadczenie o cofnięciu skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 46 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ), zwanej dalej p.p.s.a, skarga wniesiona do sądu winna spełniać określone warunki formalne, bez których nie można nadać pismu prawidłowego biegu. W myśl art. 28 § 1 p.p.s.a. osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Jednocześnie stosownie do art. 29 p.p.s.a., przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28 p.p.s.a., mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Zgodnie z art. 47 § 1 p.p.s.a. do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom. Natomiast zgodnie z art. 230 p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym, w tym od skargi, pobiera się wpis. W świetle art. 220 § 1 p.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi oraz nieuiszczenie wpisu stanowi podstawę do odrzucenia skargi (art. 220 § 3 p.p.s.a. i art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.).
Wobec stwierdzonych braków formalnych w tym zakresie, Sąd wezwał skarżącą Spółkę do ich usunięcia w wyznaczonym terminie oraz do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca, pomimo prawidłowego wezwania z jednoczesnym pouczeniem o konsekwencjach prawnych niedokonania powyższego, nie uzupełniła braków formalnych skargi w wyznaczonym terminie oraz nie uiściła wpisu od skargi. Wobec powyższego Sąd, działając na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a i art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
Na marginesie wskazać należy, iż merytoryczne rozpatrzenie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Zatem badanie dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga wniesiona została skutecznie, tj. gdy wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 stycznia 2008 r., sygn. akt I OSK 1829/07). Ponadto należy zauważyć, że oświadczenie o cofnięciu skargi nie mogło rodzić żadnych skutków prawnych, bowiem mimo prawidłowego wezwania nie wykazano umocowania osób podpisanych pod skargą do działania w imieniu skarżącej Spółki, a pismo zawierające przedmiotowe oświadczenie obarczone zostało analogicznym brakiem formalnym. W świetle tych okoliczności Sąd nie był uprawniony do umorzenia postępowania sądowego, lecz zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. obowiązany był skargę odrzucić.