Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. B., M. S., I.S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę w kwestii wniosku skarżących M.S. i I.S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Skarżący, po otrzymaniu wezwania do uiszczenia wpisu od skargi, na druku urzędowego formularza zwrócili się o zwolnienie od kosztów sądowych podnosząc, że mają na utrzymaniu dwóch synów, którzy obecnie nie pracują, a których utrzymanie znacząco obciąża ich budżet. Oprócz tego wnioskodawcy zaznaczyli, że wspierają finansowo matkę jednego z nich, która ma niską emeryturę. Uzasadniając swój wniosek I. i M. S. podkreślili, że znaczącą pozycję w ich budżecie domowym zajmują koszty dojazdu do pracy, gdyż skarżący dojeżdża do C., a skarżąca do K. Synowie wnioskodawców obciążeni są kredytami studenckimi. W skład majątku wnioskodawców wchodzi dom o pow. 136 m2 oraz środki pieniężne zgromadzone na lokacie w kwocie 2400 zł.
M.S. uzyskuje dochód ze stosunku pracy w kwocie 5000 zł natomiast I. S. w wysokości 3000 zł.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz.270 - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu swoim oraz swojej rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy a także informacje uzyskane od skarżących uznano, że ich sytuacja materialna nie uzasadnia przyznania im prawa pomocy albowiem zarówno poziom dochodów przez nich uzyskiwanych członków jego rodziny jak i fakt, że posiadają oni oszczędności w wysokości 2400 zł przeczy tezie o trudnym położeniu materialnym.
Przede wszystkim przypomnieć trzeba, że prawo pomocy jest instytucją, która w założeniu ma służyć osobom w trudnej sytuacji materialnej, a więc takim, które samodzielnie nie są w stanie zgromadzić środków na pokrycie wydatków związanych z postępowaniem sądowym. Bez znaczenia jest w takich przypadkach subiektywne przekonanie skarżących o zasadności ich skarg. Jedynym kryterium branym pod uwagę jest poziom dochodów, ilość i rodzaj składników majątku a także możliwości zdobycia dodatkowych środków pieniężnych. Podkreślić należy, że wpis od skargi, a także inne koszty sądowe mają charakter daniny publicznoprawnej, do poniesienia której, podobnie jak w przypadku podatków, zobowiązani są wszyscy. Oceniając z tej perspektywy możliwości finansowe wnioskodawców nie można stwierdzić, że ich wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Na obecnym etapie postępowania wydatkiem o zasadniczym charakterze jest wpis od skargi, który stosownie do treści § 2 ust 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów, z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) wynosi 500 zł. Mając na względzie dochód uzyskiwany w trzyosobowej rodzinie skarżących (8000 zł miesięcznie) uiszczenie opłaty w tej wysokości nie powinno w negatywny sposób wpłynąć na sytuację materialną ich rodziny zwłaszcza, że wnioskodawcy nie wykazali, że ich stałe, miesięczne wydatki znacząco uszczuplają wskazany dochód. Oprócz tego podkreślić trzeba, że przyznania prawa pomocy nie mogą oczekiwać osoby dysponujące zasobami pieniężnymi, które umożliwiają poniesienie kosztów sądowych. W sytuacji, w której skarżący dysponują kwotą 2400 zł wykluczone jest uznanie ich za osoby ubogie i przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 3 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.