Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w W. w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu
Sentencja

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 10 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy

Uzasadnienie

Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca zwróciła się o ustanowienie fachowego pełnomocnika (adwokata) z urzędu. W druku podała, że w gospodarstwie domowym pozostaje wraz ze swoimi dziećmi, utrzymując rodzinę z wynagrodzenia ze stosunku pracy uzyskiwanego w kwocie 1850 zł netto miesięcznie. Strona zadeklarowała, że jej potomstwo kontynuuje edukację, ona zaś nie posiada żadnego majątku i jest w trakcie postępowania rozwodowego ze swoim małżonkiem. Strona, w rubryce nr 11 formularza wskazała, że ponosi "opłaty mieszkaniowe" w wysokości 300 zł; opłaty za media - 270 zł; wykupuje lekarstwa na kwotę 170 zł; na środki "higieny koniecznej" przeznacza 180 zł; na żywność wydaje 450 zł; koszty leczenia to wydatek rzędu 410 zł zaś inne, nieplanowane wydatki to kwota 90 zł.

Pismem z dnia 30 sierpnia 2018 r. referendarz sądowy zobowiązał wnioskodawczynię do uprawdopodobnienia okoliczności podniesionych we wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez:

- udokumentowanie wysokości wydatków związanych z utrzymaniem się, tj., opłat za energię elektryczną, dostawy wody, odbiór śmieci, usługi telekomunikacyjne, wykup lekarstw, itp.,

- udokumentowanie dochodów osiąganych z tytułu umowy o pracę,

- wskazania, do kogo należy nieruchomość, w której wnioskodawczyni zamieszkuje wraz z dziećmi,

- podanie, na jakim etapie jest postępowanie rozwodowe i czy dzieciom skarżącej przyznane zostały świadczenia od ich ojca.

Wezwanie to pozostało bez odpowiedzi.

Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:

Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie całkowitym lub częściowym.

Przyznanie prawa pomocy w postaci ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu swoim i swojej rodziny - art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.

Biorąc pod uwagę wysokość uzyskiwanych przez stronę dochodów oraz poziom i strukturę wydatków w kontekście możliwych do poniesienia wydatków związanych z postępowaniem sądowym uznano, że brak jest podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku.

W pierwszej kolejności wypada zauważyć, że nic nie wiadomo na temat miejsca, w którym koncentruje swoje życie skarżąca i jej dzieci. Strona, w druku formularza zadeklarowała ponoszenie "opłat mieszkaniowych" w wysokości 300 zł nie mniej jednak nic nie wiadomo ani na temat rodzaju nieruchomości, w której zamieszkuje ani też na temat tego, jakiego rodzaju są to opłaty (czynsz za gminny lokal mieszkalny, opłaty należne spółdzielni mieszkaniowej, opłaty za tzw. najem prywatny). Analogiczne uwagi nasuwają się w odniesieniu do opłat za media, skoro nic nie wiadomo na temat miejsca poboru owych mediów. Trudno również zweryfikować prawdziwość oświadczeń strony o nietypowo wysokich kosztach leczenia (lekarstwa i koszty leczenia zostały przez stronę wycenione łącznie na kwotę 580 zł co stanowi niemalże 1/3 jej miesięcznych dochodów) skoro nie przesłała ona żadnych dokumentów chociażby częściowo uprawdopodabniających te okoliczności. Brak również informacji o jakichkolwiek krokach strony zmierzających do zabezpieczenia świadczeń na rzecz dzieci od ich ojca w toku procesu rozwodowego, co niewątpliwie miałoby przełożenie na sytuację materialną strony. Suma wskazanych wyżej wątpliwości nie pozwala bezkrytycznie przyjąć informacji podanych przez stronę w druku formularza PPF, a tym samym złożony wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

Wobec powyższego, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 tej ustawy postanowiono jak w sentencji orzeczenia.

Strona 1/1