Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Krawczyk po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg E. K., L. K., W. T. i P. T. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę w kwestii wniosku uczestnika postępowania - A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SA/Gl 880/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił skargi E. K., L. K., W. T. i P. T. i uchylił zarówno zaskarżoną decyzję jak i poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...]. Skargę kasacyjną od tego orzeczenia złożył A. K., wnosząc zarazem, na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy o zwolnienie go od kosztów sądowych.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy nie został w żaden sposób umotywowany, a z jego treści wynika, że A. K. jest właścicielem działki budowlanej o pow. 900 m2 oraz posiada oszczędności w wysokości około 200.000,00 zł. Wnioskodawca zadeklarował, że źródłem jego utrzymania się jest dochód ze stosunku pracy uzyskiwany w kwocie 8300 zł brutto miesięcznie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Prawo pomocy stanowi przywilej przewidziany dla osób, których sytuacja materialna wyklucza samodzielne poniesienie kosztów w postępowaniu sądowym. W tego rodzaju przypadkach możliwe jest albo zwolnienie ich od kosztów sądowych (w całości lub w części) lub ustanowienie fachowego pełnomocnika z urzędu - art. 245 § 3 P.p.s.a. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz.270 - zwanej dalej P.p.s.a.) albo też zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu (art. 245 § 2 P.p.s.a.).
Skarżący zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych, a wobec tego jego sytuacja materialna podlega ocenie w oparciu o art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Wobec tego konieczne jest ustalenie, czy konieczność poniesienia kosztów sądowych mogłaby spowodować powstanie uszczerbku w utrzymaniu skarżącego, a więc, czy tego rodzaju wydatek zachwiałby jego kondycją finansową.
Oceniając złożony wniosek w oparciu o przywołane wyżej kryterium Sąd doszedł do przekonania, że A. K. będzie w stanie samodzielnie ponieść pełne koszty postępowania sądowego, a wobec tego jego wniosek podlegał oddaleniu.
Przede wszystkim Sąd zauważa, że skarżący nie uzasadnił w żaden sposób złożonego wniosku a zarazem podał bardzo skąpe informacje na temat swojej sytuacji materialnej. Jednakże już tylko te, które zostały zawarte w druku formularza wystarczają do sformułowania jednoznacznej tezy, że wnioskodawca nie jest osobą, która miałaby jakiekolwiek problemy z poniesieniem wydatków na poczet kosztów sądowych. W skład jego majątku wchodzą bowiem oszczędności w kwocie około 200.000,00 zł. Już tylko ten fakt definitywnie dyskwalifikuje skarżącego jako osobę wymagającą przyznania prawa pomocy. Posiadanie zasobów pieniężnych w takiej wysokości przeczy bowiem założeniu, że wniosek złożyła osoba znajdująca się w trudnym położeniu materialnym. Oprócz tego uwagę zwraca stosunkowo wysoki dochód miesięczny strony, która prowadząc samotnie gospodarstwo domowe w całości przeznacza go na zaspokajanie swoich potrzeb. Ktoś, kto uzyskuje kwotę 8300 zł brutto miesięcznie ze stosunku pracy a zarazem nie powołuje się na okoliczności, które wskazywałaby na to, iż podlega ona obciążeniom znacząco ograniczającym ilość środków pozostających do jego dyspozycji nie może oczekiwać uwzględnienia złożonego wniosku i rezygnacji z obowiązku poniesienia obciążeń publicznoprawnych. W realiach niniejszej sprawy, opierając się na uzyskanych od strony informacjach nie znaleziono żadnej przesłanki, która wskazywałaby na to, iż . K. będzie miał jakiekolwiek kłopoty z wygospodarowaniem środków na pokrycie kosztów sądowych.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 245 § 3 oraz art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. w związku z art. 260 tej ustawy.