Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2008 r. M. Z. został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie [...] zł zgodnie z § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów, z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Następnie skarżący na urzędowym formularzu złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, podnosząc w nim, iż ze względu na splot wydarzeń życiowych zamieszkuje w [...]. Wnioskodawca uzyskuje dochód w kwocie [...] zł netto miesięcznie, na który składają się renta rodzinna, renta socjalna, dodatek pielęgnacyjny oraz świadczenie odszkodowawcze za wypadek, któremu uległ, a którego rezultatem jest [...]. Z uzyskiwanego dochodu M. Z. opłaca swój pobyt w [...] ([...] zł miesięcznie), zaś pozostałe do jego dyspozycji środki (około [...] zł przeznacza na zaspokojenie swoich potrzeb (odzież, słodycze, papierosy).
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przedstawione przez skarżącego okoliczności, dotyczące jego sytuacji życiowej oraz stanu majątkowego pozwoliły stwierdzić, iż złożony przezeń wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługiwał na uwzględnienie Zauważyć bowiem przyjdzie, że sytuacja materialna M. Z., pomimo że niewątpliwie trudna nie wyklucza zdobycia środków na pokrycie kosztów związanych z postępowaniem sądowym.
Obowiązujące przepisy ustanawiają zasadę odpłatności postępowania (art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.), nie mniej jednak nie ma ona charakteru bezwzględnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Osobie fizycznej, która wystąpiła o zwolnienie od kosztów sądowych prawo pomocy może być przyznane wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu swoim i swojej rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
W kontekście treści przywołanych wyżej przepisów zauważyć przyjdzie, że nie negując trudnej sytuacji życiowej wnioskodawcy, ma on możliwość pokrycia przynajmniej części kosztów postępowania sądowego. Miesięczny dochód w wysokości [...] zł netto miesięcznie w znacznej części przeznaczany jest na opłacenie pobytu w [...] ([...]zł). Z nadesłanego przy druku PPF zaświadczenia wystawionego przez [...] w C. wynika, że wspomniana opłata w całości pokrywa wszelkie wydatki związane z utrzymaniem (opłacenie pobytu i wyżywienia), zaś pozostałe [...] zł skarżący przeznacza na zaspokojenie dodatkowych potrzeb (zakup ubrań, papierosów, słodyczy). Uwzględniając tę okoliczność stwierdzić wypada, że konieczność uiszczenia wpisu od skargi w kwocie [...] zł nie pozbawia wnioskodawcy całości pozostałych do jego dyspozycji środków, a więc trudno w tym przypadku mówić o zachwianiu jego sytuacji materialnej. Wpis od skargi jest bowiem świadczeniem o charakterze publicznym, a wobec tego odstąpienie od obowiązku jego uiszczenia może mieć co do zasady miejsce w wyjątkowych przypadkach, w których strona wykaże, iż nawet rezygnując ze znacznej części swojego dochodu nie jest w stanie go opłacić. W rozpoznawanej sprawie opisany przez M. Z. sposób dysponowania kwotą [...] zł pozwala założyć, że rezygnując z części miesięcznych wydatków (słodycze i papierosy) jest w stanie uiścić wspomniany wpis. Jedynie na marginesie można dodać, że na obecnym etapie postępowania jest to zasadniczy wydatek, który strona skarżąca jest obowiązana ponieść.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 3 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.