Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną w kwestii wniosku skarżącego o zmianę postanowienia starszego referendarza sądowego , sygn. akt II SA/Gl 921/14
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. O. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną w kwestii wniosku skarżącego o zmianę postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 23 października 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 921/14 p o s t a n a w i a zmienić pkt 2 postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 23 października 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 921/14 poprzez przyznanie skarżącemu adwokata z urzędu.

Uzasadnienie strona 1/2

Prawomocnym postanowieniem z dnia 23 października 2014 r. starszy referendarz sądowy w pkt 1 zwolnił skarżącego R. O. od kosztów sądowych, natomiast w pkt 2 oddalił jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w pozostałym zakresie. W piśmie z dnia 13 kwietnia 2015 r. skarżący zawarł kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy. Jak wynika z formularza druku PPF wniosek ten obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.

Biorąc pod uwagę zakres przedmiotowego wniosku Sąd uznał, że jest to wniosek o zmianę powyższego postanowienia. Uzasadniając swój wniosek skarżący ponownie zwrócił uwagę, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego i wskazał, że wnosi o przyznanie adwokata w celu złożenia skargi kasacyjnej. W formularzu wskazał, że jego jedynym źródłem utrzymania jest świadczenie emerytalne w wysokości 1139,03 zł brutto, a stan jego zdrowia (orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności na stałe) wyklucza możliwość samodzielnego działania. Z treści formularza wynika, że wnioskodawca nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych a w skład jego majątku wchodzi jedynie nieruchomość o pow. 3,68 ha. Wnioskodawca podał, że jego stałe, miesięczne wydatki kształtują się na poziomie około 300 zł. R. O. wyjaśnił również, że posiadana przezeń nieruchomość nie jest uprawiana, nie przynosi żadnych dochodów i nie otrzymuje żadnych dopłat ze środków unijnych, z uwagi na brak osób zainteresowanych wnioskodawca nie może jej zbyć ani wydzierżawić.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t.jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej ustawą, postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmienianie wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Takim orzeczeniem jest powołane na wstępie postanowienie z dnia

23 października 2014 r. Mając zatem na uwagę powyższą regulację należy ocenić, czy sytuacja skarżącego w odniesieniu do złożonego przez niego uprzednio wniosku ulega zmianie w stopniu uzasadniającym uwzględnienie wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie go od kosztów sądowych oraz przyznanie fachowego pełnomocnika. Bez zmiany okoliczności sprawy sąd nie może uchylić i zmienić postanowienia. Przez zmianę okoliczności sprawy należy rozumieć zmianę zarówno okoliczności faktycznych, jakie stanowiły przesłankę rozstrzygnięcia, jak również okoliczności prawnych, które uzasadniałyby wydanie postanowienia o odmiennej treści, niż to które wcześniej zapadło. Gdy chodzi o okoliczności faktyczne to zmiana powinna być tego rodzaju, aby wpływała w istotny sposób na sytuację materialną strony i jej możliwości ponoszenia kosztów postępowania.

W ocenie Sądu wniosek o zmianę postanowienia z dnia 23 października 2014 r. zasługuje na uwzględnienie. Ponowny wniosek dotyczący prawa pomocy strona skarżąca złożyła już po wydaniu przez Sąd I instancji wyroku z dnia 5 lutego 2015 r. oddalającego skargę R. O. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...]. Wniesienie zaś skargi kasacyjnej od tego wyroku obarczone jest tzw. przymusem adwokacko-radcowskim (art. 175 P.p.s.a.). W sprawie zasadniczo zmieniła się zatem sytuacja procesowa strony, w stosunku do tej, którą referendarz sądowy oceniał w prawomocnym postanowieniu z dnia 23 października 2014 r.

Strona 1/2