Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody Ś. w przedmiocie wywłaszczenia i odszkodowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski /spr./ Sędziowie: WSA Iwona Bogucka NSA Łucja Franiczek Protokolant ref. Anna Trzuskowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi K.H. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie wywłaszczenia i odszkodowania postanawia: 1. zasądzić od Wojewody Ś. na rzecz skarżącego kwotę [...] /[...]/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, 2. zwrócić skarżącemu kwotę [...] zł /[...]/ tytułem różnicy między opłatą sądową pobraną a opłatą należną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2004 r. sygn. akt II SA/Ka 1124/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji Wojewody Ś. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie wywłaszczenia i odszkodowania oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta K. Jednocześnie wyrokiem tym zasądził od Wojewody Ś. na rzecz skarżącego koszty postępowania sądowego przyjmując, że zarówno wpis od skargi jak i koszty zastępstwa procesowego powinny być ustalone mając na uwadze, iż przedmiotem zaskarżenia była należność pieniężna. W następstwie wniesionej od tego wyroku przez Wojewodę Ś. skargi kasacyjnej został on w części dotyczącej orzeczenia o kosztach postępowania uchylony a sprawa przekazana w tym zakresie do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 sierpnia 2005 r. sygn. akt OSK 1843/04. Uzasadniając to rozstrzygnięcie NSA stwierdził, że koszty postępowania powinny być ustalone przy założeniu, że przedmiotem skargi nie jest należność pieniężna a wywłaszczenie nieruchomości. Odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość jest bowiem kwestią wtórną wobec samego wywłaszczenia nieruchomości. Zdaniem Sądu przez oczywistą pomyłkę NSA przyjął przy tym, że wpis w rozpoznawanej sprawie powinien być określony przy uwzględnieniu treści art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1271 ze zm., zwanej dalej ustawą p.w.u.p/. Należy bowiem zważyć, że skarga została wniesiona jeszcze przed 1 stycznia 2004 r. i dlatego też w sprawie kosztów sądowych stosuje się przepisy dotychczasowe, co wynika w sposób jednoznaczny z treści § 2 art. 97 tej ustawy.

Rozpoznając ponownie sprawę w przedmiocie kosztów postępowania Sąd mając na uwadze treść art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej ustawą p.p.s.a./ przyjął zatem, że w sprawie powinien być uiszczony wpis stały w kwocie [...] zł, a to zgodnie z treścią § 3 ust. 1 pkt 5c rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1999 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej /Dz.U. Nr 117, poz. 563 ze zm./. Ponieważ skarżący uiścił wpis w kwocie [...] zł to różnica w kwocie [...] zł stanowi koszt pobrany nienależnie, podlegający zwrotowi z urzędu na podstawie art. 225 ustawy p.p.s.a., o czym orzeczono w punkcie 2 postanowienia.

Ponieważ skarga została uwzględniona, to zgodnie z treścią art. 200 ustawy p.p.s.a. w zw. z art. 205 § 2 tej ustawy należało zasądzić od Wojewody Ś. na rzecz skarżącego koszty postępowania obejmujące wpis od skargi w kwocie [...] zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie [...] zł oraz wynagrodzenie jego pełnomocnika w kwocie [...] zł. Konsekwentnie należało bowiem przyjąć, że wynagrodzenie pełnomocnika skarżącego powinno być ustalone nie od wielkości przedmiotu zaskarżenia ale zgodnie z treścią § 14 ust. 2 pkt 1c w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. /Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm./.

Orzekając w formie postanowienia Sąd zastosował posiłkowo treść art. 157 § 3 i art. 224 ustawy p.p.s.a. Sytuacja w jakiej postanowienie do zostało wydane nie jest bowiem wprost w tej ustawie uregulowana.

SJ/

Strona 1/1