Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA: Artur Żurawik po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.S. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji p o s t a n a w i a : oddalić wniosek.
Wraz ze skargą skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji pozbawia go miejsca zamieszkania a w dalszej kolejności może spowodować utratę życia lub zdrowia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności stanowi zatem w świetle powyższej regulacji, odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 P.p.s.a. i dotyczy jedynie okoliczności faktycznych o charakterze wyjątkowym.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania jest decyzja o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego. W orzecznictwie wskazuje się, że decyzja tego rodzaju ma charakter ewidencyjny i potwierdza jedynie zaistniały stan faktyczny. Skutki decyzji o wymeldowaniu nie mają charakteru nieodwracalnego. Decyzja ta nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw. Decyzja ta nie rozstrzyga o uprawnieniach danej osoby do lokalu, a ewentualne spory w tym zakresie rozstrzygane są przez sądy powszechne w postępowaniach cywilnych. Nie można zatem łączyć czysto ewidencyjnego charakteru decyzji z utratą możliwości korzystania z lokalu mieszkalnego. Dlatego też nie wywołuje ona skutków determinujących miejsce zamieszkania. Ewentualne wystąpienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. nie jest więc bezpośrednim skutkiem wykonania takiej decyzji, a tym samym brak jest podstaw do zastosowania instytucji ochrony tymczasowej (por. postanowienia NSA: z 24 września 2014 r., II OZ 974/14; z 6 września 2017 r., II OZ 986/17; z 11 października 2017 r., II OZ 1068/17; z 19 grudnia 2017 r., II OZ 1558/17).
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.