Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 27 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu postanawia: 1) zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2) ustanowić dla skarżącego adwokata z urzędu
Zarządzeniem z dnia 2 września 2010 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł - zgodnie z § 2 ust. 3 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów, z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
W piśmie procesowym z dnia [...]r. A. R. wystąpił o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu ze względu na fakt, iż przebywając w zakładzie karnym nie uzyskuje żadnego dochodu, a więc nie stać go zarówno na poniesienie wydatku związanego z kosztami sądowymi jak i opłacenie usług świadczonych przez wykwalifikowanego pełnomocnika, a ponadto jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz małoletniej córki w kwocie 250 zł. Następnie, wniosek ten złożył na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, potwierdzając okoliczności wcześniej podniesione. Na wezwanie referendarza sądowego skarżący przedstawił zaświadczenie wystawione przez Kierownictwo placówki penitencjarnej, w której osadzony jest skarżący, z którego wynika, że jest on nieodpłatnie zatrudniony.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Przedmiotem badania przy analizie wniosku o przyznanie prawa pomocy jest całokształt okoliczności związanych z sytuacją materialną wnioskodawcy.
Skarżący przebywając w zakładzie karnym jest ograniczony w możliwości znalezienia zatrudnienia. W tego rodzaju sytuacji w grę wchodzi w zasadzie wyłącznie zatrudnienie w przedsiębiorstwie prowadzonym przez placówkę penitencjarną, jednakże nie każdy zakład karny prowadzi tego rodzaju przedsiębiorstwo. Wnioskodawca co prawda jest zatrudniony, jednakże nie uzyskuje z tego tytułu żadnego dochodu. W tej sytuacji odmowa przyznania prawa pomocy oznaczałaby zamknięcie skarżącemu drogi do sądu.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.