Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.F. na decyzję Starosty z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy postanawia: odrzucić skargę.
W.F. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim "zażalenie/odwołanie" na decyzję Starosty z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy.
Organ pouczył stronę, iż na decyzję służy odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, w terminie 14 dni od doręczenia przedmiotowej decyzji. Powyższą decyzję wraz z pouczeniem doręczono skarżącemu w dniu 22 września 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Przystępując do rozpoznania skargi sąd administracyjny zobowiązany jest zbadać jej dopuszczalność, gdyż zgodnie z przepisem art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej jako "p.p.s.a.", w razie niedopuszczalności skargę odrzuca się bez merytorycznej oceny jej zasadności.
W myśl przepisu art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przepis ten wyraża zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a więc nie może zostać wszczęte dopóty, dopóki to postępowanie się toczy, jak również zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie może zostać uruchomione, jeżeli nie zostały wykorzystane środki weryfikacji kwestionowanych aktów i czynności, dostępne podmiotowi, który chce uruchomić postępowanie sądowoadministracyjne, w postępowaniu administracyjnym (vide: T. Woś- red., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Warszawa 2005, str. 235).
Warunkiem dopuszczalności skargi jest więc wyczerpanie przez skarżącego przysługujących mu środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje już środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest decyzja Starosty z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie zatrzymania W.F. prawa jazdy do czasu ustania przyczyn, które spowodowały jego zatrzymanie.
Podkreślić należy, iż zaskarżona decyzja jest decyzją pierwszoinstancyjną, albowiem od niej przysługiwało odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Zatem skarga wniesiona w niniejszej sprawie musiała być uznana za niedopuszczalną. W przypadku decyzji wydanej przez organ I instancji stronie nie przysługuje bowiem skarga do sądu administracyjnego, a jedynie odwołanie rozpatrywane w odwoławczym postępowaniu administracyjnym. Innymi słowy, decyzja organu I instancji, która nie ma waloru ostateczności może być weryfikowana wyłącznie w drodze postępowania odwoławczego, a nie w drodze postępowania przed sądem administracyjnym.
Sądowi znane jest z urzędu, że W.F. złożył odwołanie od powyższej decyzji Starosty z dnia [...] września 2014 r., które zostało rozpatrzone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...], w którym to orzeczeniu organ stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Powyższe postanowienie W.F. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt II SA/Go 92/15 i do dnia wydania niniejszego orzeczenia nie została rozpoznana przez Sąd.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie przepisu art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.