Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Powiatu o wstrzymanie wykonania rozstrzygnięcia nadzorczego w sprawie ze skargi Powiatu na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Nr 152/XXVII/2017 Rady Powiatu z dnia 13 września 2017 r. w sprawie zmiany uchwały nr 59/IX/2007 Rady Powiatu z dnia 25 lipca 2007 r. w sprawie postawienia w stan likwidacji Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego
Powiat pismem z dnia [...] października 2017 r. złożył skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] października 2017 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Nr 152/XXVII/2017 Rady Powiatu z dnia 13 września 2017 r. w sprawie zmiany uchwały nr 59/IX/2007 Rady Powiatu z dnia 25 lipca 2007 r. w sprawie postawienia w stan likwidacji Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej.
W treści skargi strona zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zgodnie natomiast z art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi może on na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zasadnicze znaczenie dla rozpoznania przedmiotowego wniosku miał charakter zaskarżonego aktu tj. rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody z dnia [...] października 2017 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Nr 152/XXVII/2017 Rady Powiatu z dnia 13 września 2017 r. w sprawie zmiany uchwały nr 59/IX/2007 Rady Powiatu z dnia 25 lipca 2007 r. w sprawie postawienia w stan likwidacji Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej.
Zgodnie z brzmieniem art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1886 ze zm. - określanej dalej jako u.s.p. ), stwierdzenie przez organ nadzoru nieważności uchwały organu powiatu wstrzymuje jej wykonanie z mocy prawa w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności z dniem doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego. Zgodnie zaś z art. 85 ust. 5 u.s.p. rozstrzygnięcia nadzorcze stają się prawomocne z upływem terminu do wniesienia skargi albo z dniem oddalenia lub odrzucenia skargi przez sąd.
Zatem uznać należy, iż rozstrzygnięcie nadzorcze wywołuje trwałe skutki prawne w postaci wyeliminowania z obrotu wadliwego aktu organu samorządowego z mocą wsteczną (od dnia wydania), dopiero z momentem, kiedy stało się prawomocne w wyniku upływu terminu do jego zaskarżenia bądź też oddalenia lub odrzucenia skargi na to rozstrzygnięcie przez sąd administracyjny (por. postanowienie NSA z dnia 29 lipca 2015, sygn. I OZ 860/15, publ. CBOSA i powołane tam orzecznictwo). Z momentem zatem dopiero gdy rozstrzygnięcie nadzorcze będzie prawomocne staje się co do zasady wykonalne poprzez usunięcie zakwestionowanej uchwały lub zarządzenia. Jednocześnie upada wstrzymanie wykonalności, podobnie jak w sytuacji prawomocnego wyeliminowania rozstrzygnięcia nadzorczego.
W świetle powyższego wstrzymanie wykonalności uchwały organu powiatu objętej rozstrzygnięciem nadzorczym trwa do daty prawomocności rozstrzygnięcia nadzorczego albo prawomocnego jego wyeliminowania z obrotu prawnego i jest to zasada ustawowa, która nie podlega modyfikacji.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż brak jest podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego, skoro uwzględnienie tego żądania i wstrzymanie wykonania rozstrzygnięcia nadzorczego niweczyłoby skutki rozwiązania przyjętego w przepisie art. 80 ust. 1 u.s.p., mającego charakter regulacji bezwzględnie obowiązującej. Doszłoby bowiem do usunięcia przewidzianego w ustawie skutku wstrzymania z mocy prawa aktu objętego rozstrzygnięciem nadzorczym poprzez czynność sądu ( por. postanowienie NSA z dnia 22 marca 2018 r., I OSK 708/18, postanowienie NSA z dnia 12 stycznia 2017 r., I OZ 2101/16).
W związku z tym Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.