Dnia 24 czerwca 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] roku, nr [...] w przedmiocie ponownego rozpatrzenia skarg na działalność Prezydenta Miasta Z. postanawia: odrzucić skargę.
Uchwałą nr [...], Rada Miasta Z., na podstawie przepisu art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U z 2001 r. Nr 142, póz. 1591 z późn.zm.) w związku z art. 239 Kodeksu postępowania administracyjnego, rozpatrzyła ponownie wniesione skargi D.B. na działalność Prezydenta Miasta Z.. Zgodnie z § 1 ust. 1 powołanej uchwały, Rada Miasta nie uwzględniła ponownie wniesionych 5 skarg D.B. na działalność wskazanego wyżej Prezydenta Miasta Z. z 13 i 27 grudnia 2007 roku, 4, 17 stycznia 2008 roku, 1 lutego 2008 roku z powodu braku okoliczności świadczących o niesłusznym lub niezasadnym postępowaniu w sprawie i podtrzymała stanowisko zawarte w uchwale nr [...] w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Prezydenta Miasta Z.1, iż skargi są bezzasadne.
D.B. pismem z dnia [...], wniosła za pośrednictwem Przewodniczącego Rady Miasta Z. skargę na powyższą uchwałę, w której stwierdziła, iż "w ogóle nie przystaje ona do stanu rzeczy przez nią przedłożonego, będąc absurdalnym wytworem zdegenerowanych urzędników funkcjonujących w układach korupcyjnych" co rażąco narusza jej interes prawny i godzi we wszelkie prawa osobiste oraz majątkowe. W ocenie strony jej skargi zostały przez Radę Miasta rozpoznane nieprawidłowo, gdyż nie uwzględniono słusznych zarzutów dotyczących niewywiązywania się przez Prezydenta Miasta Z. i jego pracowników z obowiązków wobec skarżącej jako osoby uprawnionej do korzystania ze świadczeń w ramach pomocy społecznej.
Skarżąca wskazała, że wyczerpała tryb zaskarżenia uchwały organu gminy, wnosząc uprzednio wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Organ pozostał jednakże bezczynny i wystosował do strony pismo, iż Rada Miasta na [...] sesji w dniu [...] pozostawiła jej wezwanie bez rozpatrzenia i uwzględnienia.
Odpowiadając na skargę Rada Miasta Z. wniosła o jej odrzucenie z powodu niedopuszczalności lub oddalenie jako bezzasadnej. Organ wskazał, że wielokrotnie powielane przez skarżącą skargi na działalność Prezydenta Miasta były już przedmiotem rozpatrzenia i nie wnoszą do sprawy nowych okoliczności.
Nadto organ podniósł, iż uchwały podjęte w wyniku skargi wniesionej na podstawie art. 227 kpa są czynnością informacyjną o sposobie załatwienia skargi, mają charakter ostateczny i nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarg podlegała odrzuceniu.
Na wstępie należy podkreślić, że postępowanie w sprawach skarg i wniosków zostało samodzielnie uregulowane w dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego, którego rozdział 2, obejmujący przepisy art. 227 - 240, normuje postępowanie skargowe. W myśl art. 227 K.p.a. przedmiotem skargi może być zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. W sytuacji, gdy przepisy szczególne nie określają organów właściwych do rozpatrywania skarg, zgodnie z art. 229 pkt 3 k.p.a. organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności wójta (burmistrza, prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, jest rada gminy.