Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Starosty [...] na decyzję Wojewody z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie oddania nieruchomości w trwały zarząd postanawia odrzucić skargę.
Decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2012r. Starosta odmówił przekazania Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad - Oddział w trwały zarząd nieruchomości położonej w obrębie ewidencyjnym [...], oznaczonej działkami ewidencyjnymi nr [...] (o pow. 2,6976 ha), nr [...] (o pow. 7,3638 ha), nr [...] (o pow. 0,1509 ha) oraz nr [...] (o pow. 0,1837 ha).
W rezultacie odwołania Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad - Oddział, Wojewoda decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2012r. uchylił w całości decyzję Starosty z dnia [...] listopada 2012r. oraz orzekł o oddaniu w trwały zarząd Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, położonej w jednostce ewidencyjnej [...], oznaczonej numerami działek [...] (o pow. 2,6976 ha), [...] (o pow. 7,3638 ha), [...] (o pow. 0,1509 ha), [...] (o pow. 0,1837 ha), zajętych pod drogę krajową nr [...].
Pismem z dnia [...] grudnia 2012r. Starosta wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Wojewody nr [...] z dnia [...] grudnia 2012r., zarzucając jej m.in. naruszenie prawa materialnego - polegające na błędnej wykładni i zastosowaniu art. 223 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego - poprzez przyjęcie domniemania, że przebieg drogi krajowej przez działkę nr [...] jest prawnie uregulowany, nieprzeprowadzenie dowodu z dokumentów i oględzin - celem sprawdzenia rzeczywistego stanu prawnego działki [...] i zgodności celu wykorzystania działki z zapisami księgi wieczystej oraz ewidencją gruntów i budynków, co narusza art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, jak również naruszenie art. 11, art. 23 oraz art. 45 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o odrzucenie skargi, względnie jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie podkreślić należy, że badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza każdorazowo sprawdzenie dopuszczalności jej wniesienia.
W niniejszej sprawie skarga jest niedopuszczalna, ze względu na brak legitymacji orzekającego w sprawie w I instancji Starosty do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego wydaną w tejże sprawie, na co słusznie zwrócił uwagę Wojewoda.
Uprawnionym do wniesienia skargi, w myśl art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., 270 ze zm.) zwanej dalej ppsa, jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Ponadto, stosownie do § 2 tego przepisu, uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Zgodnie z tym unormowaniem, w myśl zasady skargowości, postępowanie sądowoadministracyjne może być wszczęte na żądanie uprawnionego podmiotu, posiadającego własny, konkretny interes prawny (prócz oczywiście prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich oraz organizacji społecznej, którzy działają w interesie innych osób) w przeprowadzeniu sądowej kontroli zgodności z prawem aktu, oparty na normach prawa administracyjnego materialnego, ustrojowego lub procesowego, z których można wywieść dla danego podmiotu określone prawa lub obowiązki (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 88). Przy czym interes prawny jako legitymacja do wniesienia skargi pozostaje w ścisłym związku z pojęciem strony postępowania, w ramach którego zaskarżony akt został wydany.