Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 15 września 2008 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi na uchwałą Rady Miasta Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia ponownie wniesionych skarg na działalność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. postanawia: oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił skargę D.B. na uchwałę Rady Miasta Z. [...] w przedmiocie rozpatrzenia ponownie wniesionych skarg na działalność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. [...] do sądu wpłynął wniosek D.B. o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, iż uzyskuje dochód w wysokości 477 zł. D.B. oświadczyła, że nie posiada majątku ani oszczędności. Z treści formularza PPF wynika, że skarżąca wnosi o ustanowienie radcy prawnego wyłącznie pod warunkiem, że pełnomocnik spełni jej żądanie sporządzenia skargi kasacyjnej. W innym przypadku należy uznać wniosek skarżącej uznać za niebyły.
Wniosek jest bezzasadny.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Wniosek o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych nie mógł zostać uwzględniony, już z tej tylko przyczyny, że D.B. z mocy ustawy jest zwolniona od obowiązku uiszczenia tychże kosztów (art. 239 pkt 1 a p.p.s.a.). W konsekwencji należało odmówić udzielenia prawa pomocy w tym zakresie.
Odnośnie wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika należy wskazać, że zgodnie z art. 262 p.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Sąd (referendarz sądowy) ustanawia zawodowego pełnomocnika w przypadku spełnienia przesłanek określonych w przepisie art. 246 p.p.s.a.
W przedmiotowej sprawie nie zachodzi jednak potrzeba zbadania czy skarżąca spełnia określone w cyt. przepisie przesłanki. Wynika to z faktu, że w niniejszej sprawie przeciwko uwzględnieniu wniosku skarżącej stoi na przeszkodzie inna okoliczność. D.B. domaga się bowiem ustanowienia pełnomocnika wyłącznie pod warunkiem, iż pełnomocnik spełni jej określone żądanie, tj. sporządzi skargę kasacyjną.
W tym kontekście należy podkreślić, że ustawodawca regulując instytucję prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika ograniczył rolę sądu do niezbędnego minimum. Jego zaangażowanie sprowadza się tylko i wyłącznie do ustalenia istnienia przesłanek jej przyznania (art. 246 p.p.s.a.) i w konsekwencji ustanowienia pełnomocnika. Z zakresu kognicji sądu wyłączone są więc kwestie zakresu pełnomocnictwa, osoby pełnomocnika, jak również jego przynależności korporacyjnej - wyrażając swoje preferencje personalne strona może wskazać na adwokata lub na radcę prawnego (czy też w zależności od charakteru sprawy na doradcę podatkowego albo rzecznika patentowanego).
Jest to pierwszy etap postępowania w przedmiocie udzielenia prawa pomocy (następnymi są: wyznaczenie pełnomocnika przez organ korporacyjny; zawiadomienie sądu i strony o wyznaczeniu pełnomocnika; udzielenie przez stronę pełnomocnictwa wyznaczonemu - lub też innemu - pełnomocnikowi; złożenie pełnomocnictwa - najpóźniej przy pierwszej czynności procesowej (zob. Wojciech Kręcisz, glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2008 r., II FZ 4/2008, OSP 2008 nr 6, poz. 65).
Z tego względu nie jest możliwe ustanowienie pełnomocnika w sposób uwzględniający żądanie D.B.. Już tylko na marginesie należy wskazać, że pełnomocnik winien działać z należytą starannością lecz nie może wobec strony zobowiązać się w sposób prawnie skuteczny, iż uzyska korzystne dla niej orzeczenie sądu.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.