Dnia 9 lipca 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2013r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi I.M. na decyzję Wojewody z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do opuszczenia terytorium RP postanawia na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia [...] maja 2013r, I.M. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] maja 2013r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do opuszczenia terytorium RP. Wraz ze skargą skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego, uzasadniając go koniecznością zapewnienia prawa do obrony jej interesów jako strony postępowania sądowoadministracyjnego. Ponadto skarżąca podała, że wyjazd z Polski spowoduje poważne komplikacje w jej życiu rodzinnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności dotyczy tylko takich z nich, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Wykonanie aktu administracyjnego oznacza spowodowanie, sprowadzenie w sposób dobrowolny lub w trybie egzekucji takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s.186).
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r.t poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi sąd może jednak na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3).
Z powyższego wynika zatem, że do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności konieczne jest spełnienie przynajmniej jednej ze wskazanych przesłanek, przy czym ciężar wykazania ich istnienia spoczywa na skarżącym. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń bądź okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie zaskarżonego aktu jest uzasadnione, a staje się ono uzasadnione wtedy, gdy stronie grozi szkoda, która nie będzie mogła być naprawiona przez późniejszy zwrot świadczenia.
W przedmiotowej sprawie I.M. wraz ze skargą złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zobowiązującej ją do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. Nie ulega wątpliwości, że wykonanie wskazanej decyzji przed dokonaniem przez Sąd oceny jej legalności spowoduje, że skarżąca nie tylko będzie pozbawiona możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, ale także sprawi, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt II OZ 1330/05, niepubl.). Zatem za udzieleniem skarżącej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego przemawia nie tylko realizacja prawa do sądu, ale również standardy rzetelnej procedury, a za odmową wstrzymania wykonania takiej decyzji muszą przemawiać wyjątkowe okoliczności.
W ocenie Sądu zarówno okoliczności, jak i charakter sprawy stanowią, iż wyegzekwowanie nałożonego na nią obowiązku opuszczenia terytorium RP, może spowodować dla niej trudne do odwrócenia skutki.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art 61 § 3 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.