W postępowaniu skargowym uregulowanym w dziale VIII k.p.a. nie rozstrzyga się konkretnej sprawy administracyjnej, w konsekwencji nie kończy się ono wydaniem decyzji administracyjnej. Stosownie do art. 237 § 3 k.p.a. o sposobie załatwienia skargi zawiadamia się skarżącego, przy czym elementy składowe tego zawiadomienia określa art. 238 § 1 k.p.a. Nie służy na nie skarga do sądu administracyjnego, nie jest ono bowiem innym niż decyzje i postanowienia aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej, dotyczącym uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (G. Łaszczyca, Cz. Martysz, A. Matan, Kodeks postępowania administracyjnego, t. II, Zakamycze 2005, s. 544-545). Tego typu akty lub czynności muszą spełniać następujące przesłanki: nie mają charakteru decyzji lub postanowienia, są podejmowane w sprawach indywidualnych, muszą mieć charakter publicznoprawny, dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Ostatnia przesłanka oznacza, że musi istnieć ścisły i bezpośredni związek między działaniem lub zaniechaniem określonego działania organu administracji a możliwością realizacji uprawnienia (obowiązku) wynikającego z przepisu prawa przez podmiot niepowiązany organizacyjnie z organem wydającym dany akt lub podejmującym daną czynność (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s. 29-30). Zawiadomienie z art. 238 § 1 k.p.a. nie posiada tej ostatniej cechy, co przesądza o niezaskarżalności tego typu czynności.
W orzecznictwie sądowym panuje ugruntowany pogląd, iż tryb "ogólnoskargowy" (art. 221 - 240 k.p.a.) jest samodzielnym, jednoinstancyjnym postępowaniem o charakterze uproszczonym, które kończy się czynnością materialno-techniczną (zawiadomieniem o sposobie załatwienia skargi). Skarga z art. 227 k.p.a. jest odformalizowanym środkiem ochrony różnych interesów jednostki, nie dającym podstaw do uruchomienia dalszego trybu instancyjnego, tj. postępowania odwoławczego lub postępowania sądowoadministracyjnego (wyrok NSA z dnia 1 grudnia 1998 r., III SA1636/97, LEX nr 37138; postanów. NSA z dnia 21 listopada 2000 r., III SAB 108/99, LEX nr 48017; postanów. WSA w Rzeszowie z dnia 25 lipca 2005 r., l SA/Rz 117/05, opubl. OWSS 2006/1/26, LEX nr 165846). Tym samym ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego w trybie przepisów działu VIII k.p.a. nie podlega kognicji sądów administracyjnych (postanów. NSA z dnia 9 grudnia 1999 r., III SAB 7/99, opubl. ONSA2001 r. nr 1 póz. 27, LEX nr 40203).
Sąd, w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, podziela zdecydowanie stanowisko wyrażone w innym orzeczeniu NSA w którym stwierdzono, iż organy jednostek samorządu terytorialnego podejmują co prawda uchwały we wszystkich sprawach należących do ich właściwości (co sugerowałoby możliwość zaskarżenia ich do sądu administracyjnego - w trybie np. art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym), jednakże uchwały podjęte w wyniku skargi wniesionej na podstawie art. 227 k.p.a. są taką samą czynnością informującą o sposobie załatwienia skargi, jak i czynności innych organów wymienionych w art. 229 k.p.a., którym uchwała nie jest przypisana jako forma prawna działania. Podkreślić należy, iż organ kolegialny może działać jedynie w drodze aktu jakim jest uchwała, nie mając możliwości wyboru innej formy rozpatrzenia i załatwienia sprawy. "Uznanie zatem, że w sytuacji gdy załatwienie skargi, o której mówi art. 227 k.p.a., nastąpiło w formie uchwały, służy skarga do sądu administracyjnego, powodowałoby niczym nie uzasadnioną nierówność prawną podmiotów, tym bowiem, których skarga nie została załatwiona w formie uchwały, skarga do sądu na czynność informującą o sposobie załatwienia nie służyłaby" (postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2001 r., l SA 2668/00, LEX nr 54426).
Na marginesie należy podkreślić, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. wielokrotnie odrzucał już z podanych wyżej przyczyn skargi D. B. na uchwały Rady Miasta Z. w sprawie rozpatrzenia jej skarg na działalność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz Prezydenta Miasta Z. (vide postanowienie z dnia 30 maja 2007 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Go 290/07, postanowienie z dnia 7 sierpnia 2007 r. sygn. akt II SA/Go 437/07, postanowienie z 30 listopada 2007 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Go 746/07, postanowienie z 19 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Go 310/08). Skarżącej znane jest zatem ugruntowane orzecznictwo tutejszego Sądu w tym zakresie.
W świetle powyższych okoliczności należało uznać, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, wobec czego w myśl art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, skarga podlega odrzuceniu.