Dnia 29 grudnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.K. na zarządzenie zastępcze Wojewody z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata p o s t a n a w i a : odmówić przyznania prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 14 maja 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę K.K. na zarządzenie zastępcze Wojewody z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego. Od powyższego wyroku K.K., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Po wypowiedzeniu pełnomocnictwa przez dotychczasowego pełnomocnika, w dniu 9 grudnia 2014 r. skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata oraz o odroczenie rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, wyznaczonej na dzień 16 grudnia 2014 r. Uzasadniając wniosek podniósł, iż z uwagi na skomplikowany charakter sprawy zachodzi konieczność reprezentowania go przez profesjonalnego pełnomocnika. Rozprawa przed NSA jest bowiem ostatnim etapem postępowania, na którym skarżący może bronić swoich praw, zaś powodzenie sprawy nie zależy jedynie od treści skargi kasacyjnej, gdyż do momentu prawomocnego zakończenia postępowania istnieje możliwość przytaczania nowych zarzutów. Obecne możliwości finansowe i zarobkowe uniemożliwiają mu pokrycie wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika bez uszczerbku dla siebie i rodziny. Nadto przyznanie prawa pomocy jest uzasadnione ze względu na konstytucyjnie zagwarantowane prawo do sądu.
Nadto skarżący podał, że gospodarstwo domowe prowadzi wraz z matką, na jego majątek składa się mieszkanie o powierzchni 50,2 m², oszczędności w kwocie 31.518,17 zł, 8.400 Euro oraz akcje o wartości nominalnej 3.735 zł na dzień 5 grudnia 2014 r. Na miesięczne dochody skarżącego składa się wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w kwocie 7.797,62 zł, dieta radnego w kwocie 2.031,43 zł (do grudnia 2014 r.). Matka skarżącego z tytułu emerytury osiąga miesięczny dochód w kwocie 1.787,12 zł. Skarżący ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci: córkę, na którą płaci alimenty w kwocie 1.000 zł oraz syna, na którego utrzymanie również przeznacza 1.000 zł. Dodatkowo skarżący oświadczył, iż choruje przewlekle na nerki, przy czym koszty leczenia wynoszą 300 zł. Inne stałe koszty utrzymania wynoszą 1.000 zł. Stałe koszty leczenia matki pochłaniają 500 zł. Wszystkie wymienione wyżej koszty ponoszone są co miesiąc.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek okazał się niezasadny.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika podatkowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.). Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a).