Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2008 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie p o s t a n a w i a: przyznać prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
L.N. wezwany na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 10 października 2008 r. do uiszczenia wpisu od wniesionej skargi w kwocie 200 zł, złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Uzasadniając swoje stanowisko skarżący podał, że jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku i przedłożył stosowną decyzję organu w tym przedmiocie.
L.N. wskazał, że mieszka wraz z matką i pozostaje na jej utrzymaniu. Z formularza PPF wynika, że skarżący nie posiada żadnych oszczędności ani majątku.
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.) prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Należy podnieść, iż co do zasady, prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. Tak więc przepisy o prawie pomocy mają zastosowanie wyłącznie do osób, które mimo największych starań nie mogą poczynić oszczędności i ponieść kosztów postępowania sądowego.
Analiza sytuacji materialnej L.N. prowadzi do wniosku, że poniesienie kosztów sądowych przekracza jego możliwości majątkowe.
Należy wskazać, iż skarżący jest bezrobotny, nie posiada prawa do zasiłku. Utrzymuje go matka, która pobiera emeryturę w kwocie 1.160 zł. L.N. nie posiada majątku ani oszczędności. W sprawie nie występują racjonalne przesłanki mogące podważyć wiarygodność oświadczenia skarżącego w powyższej kwestii.
Reasumując należy stwierdzić, iż L.N. wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych w rozumieniu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.