Dnia 17 grudnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2008 roku na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej na postanowienie z dnia 6 listopada 2008 roku w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] roku, nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego postanawia : odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił skargę C.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. [...] w przedmiocie zasiłku stałego. Odpis powyższego postanowienia wraz z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia środka odwoławczego (skargi kasacyjnej) doręczono skarżącemu w dniu 20 listopada 2008 roku. W dniu 12 grudnia 2008 roku (data prezentaty) wpłynęła do tutejszego Sądu skarga kasacyjna sporządzona osobiście przez skarżącego. Skargę tę skarżący wysłał bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ten z kolei przedmiotową skargę kasacyjną przesłał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż skarga kasacyjna winna czynić zadość wymogom formalnym dla każdego pisma w postępowaniu sądowym, jak i szczególnym przewidzianym dla tegoż środka odwoławczego, a także zostać prawidłowo opłacona (art. 176, art. 230 § 1, 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.).
Stosownie do treści art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z wyjątkami określonymi w § 2 i § 3 tegoż przepisu, nie mającymi jednak zastosowania w rozpoznawanej sprawie. Ustawodawca wprowadzając w cytowanym wyżej przepisie przymus adwokacko-radcowski, kierował się przede wszystkim potrzebą udzielenia stronie odpowiedniej pomocy prawnej ze strony podmiotów posiadających odpowiednią wiedzę prawniczą. W orzecznictwie i doktrynie utrwalony jest również pogląd, iż sporządzenie skargi kasacyjnej przez stronę z naruszeniem przewidzianego w art. 175 § 1 p.p.s.a. przymusu adwokacko-radcowskiego obarczone jest brakiem, który nie podlega uzupełnieniu w trybie określonym w art. 49 p.p.s.a. i powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 p.ps.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2004 r., FSK 3/04, M.Prawn 2004/5/202, B.Gruszczyński, w: B.Dauter, B.Gruszczyński, A.Kabat, M.Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Zakamycze 2005, s. 421).
Przenosząc powyższe uwagi na kanwę niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż sporządzona osobiście przez C.T. skarga kasacyjna obarczona jest brakiem nieusuwalnym, co w konsekwencji czyni ją niedopuszczalną.
Mając to na względzie należało na mocy art. 178 p.p.s.a. skargę kasacyjną odrzucić.