Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2008 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku rodzinnego i dodatków postanawia: 1. odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić adwokata.
5 listopada 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynął wniosek E.W. złożony na urzędowym formularzu PPF o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika (adwokata). W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że łączny dochód jej rodziny składającej się z pięciu osób wynosi 1.583,17 zł. W uzupełnieniu złożonego wniosku E.W. przedstawiła zaświadczenie od pracodawcy o wysokości uzyskiwanego przez jej męża wynagrodzenia za pracę, rachunki potwierdzające ponoszone koszty eksploatacji mieszkania oraz wyciąg z rachunku bankowego.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Wniosek o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych nie mógł zostać uwzględniony, już z tej tylko przyczyny, iż E.W. z mocy ustawy jest zwolniona od obowiązku uiszczenia tychże kosztów (art. 239 pkt 1 a p.p.s.a.). Dlatego też wniosek skarżącej w tym zakresie nie mógł zostać uwzględniony.
Uzasadniony jest natomiast wniosek E.W. o ustanowienie pełnomocnika. Zgodnie z art. 262 p.p.s.a., przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczania kosztów sądowych.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-
Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
W świetle przedstawionych przez E. W. faktów oraz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy należy uznać, że skarżąca nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika, bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny. Należy podnieść, że mąż skarżącej osiąga niewielkie dochody (1.583,17 zł) a rodzina skarżącej składa się z pięciu osób. Z wyciągu z rachunku bankowego wynika, że skarżąca posiada zadłużenie (14.000 zł). Nadto z treści formularza PPF wynika, że E.W. nie posiada majątku ani oszczędności. W sprawie nie występują racjonalne przesłanki mogące podważyć wiarygodność oświadczenia skarżącej odnośnie sytuacji majątkowej.
Uzasadniona jest zatem teza, że E.W. nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.