Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej nr [...] w przedmiocie określenia zasad nabywania i zbywania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Asesor WSA Joanna Brzezińska (spr.) Protokolant Specjalista Joanna Śliwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2008 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej sprawy ze skargi Wojewody Lubuskiego na uchwałę Rady Miejskiej nr [...] z dnia [...] r. w przedmiocie określenia zasad nabywania i zbywania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata postanawia umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. Wojewoda Lubuski, na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, póz. 1591 z późn.zm.), zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim § 2 pkt 3 ppkt a,b,c,d oraz pkt 4 uchwały nr [...] Rady Miejskiej w S. z dnia [...] r. w sprawie określenia zasad nabywania i zbywania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata (Dz.Urz.Woj.Lubuskiego Nr 261, póz. 2603). Uchwała weszła w życie 15 września 2007 r. Organ nadzoru zarzucił podjęcie zaskarżonych przepisów aktu prawa miejscowego z naruszeniem przepisów art. 68 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, w związku z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1991 r. o samorządzie gminnym. Z tych powodów Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały we wskazanej części, w której rada gminy zawarła generalne upoważnienie dla Burmistrza do stosowaniu przy zbywaniu nieruchomości stanowiących mienie komunalnych określonych bonifikat.

Odpowiadając na skargę Rada Gminy w S., reprezentowana przez Burmistrza S., w całości podzieliła zarzuty skargi wskazując, że Rada Miejska w S. uchwałą nr [...] z dnia [...] r. w sprawie zmiany uchwały w sprawie określenia zasad nabywania i zbywania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata, uchyliła zaskarżone przepisy § 2 pkt 3 i 4 uchwały nr [...]. Jednocześnie organ wniósł o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie, które w jego ocenie z datą wejścia w życie uchwały zmieniającej tj. 13 listopada 2007 r., stało się bezprzedmiotowe.

Pismem procesowym z dnia 19 listopada 2007r. Wojewoda Lubuski cofnął skargę wobec jej uwzględnienie przez gminę w całości we własnym zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, póz. 1270, z późn.zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Sąd zważył, iż w przedmiotowej sprawie zaistniała powyższa sytuacja, bowiem w odpowiedzi na skargę Burmistrz S. wskazał, iż uwzględniając w całości zarzuty skargi dotyczące niezgodności z prawem przepisów § 2 pkt 3 i 4 uchwały Nr [...] z dnia [...] r. w sprawie określenia zasad nabywania i zbywania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata, Rada Miejska w S. uchwałą nr [...] z dnia [...] r. w sprawie zmiany uchwały nr [...] uchyliła zaskarżone przepisy § 2 pkt 3 i 4. Uchwała ta została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubuskiego z dnia 29 października 2007 r. Nr 113, póz. 1501 i weszła w życie 13 listopada 2007 r.

Zgodnie z przepisem art. 161 § 1 pkt 3 ww. ustawy, postępowanie sądowe należy umorzyć, gdy stanie się ono bezprzedmiotowe. W ocenie Sądu postępowanie sądowe w zakresie zgodności z prawem aktu prawa miejscowego zawierającego przepisy powszechnie obowiązujące, który wcześniej wszedł w życie nie staje się bezprzedmiotowe jedynie na skutek późniejszego uchylenia kwestionowanych przepisów. Należy bowiem zważyć, iż w okresie pomiędzy datą wejścia w życie tychże przepisów a datą wejścia w życie aktu uchylającego sporne przepisy, mogły one wywołać określone skutki prawne. W okolicznościach przedmiotowej sprawy, mając na uwadze treść pisma procesowego Burmistrza S. z dnia 11 grudnia 2007 r. nie budzi wątpliwości, iż zaskarżone przepisy w okresie ich obowiązywania tj. od 15 września do 13 listopada 2007 r. wywołały skutki prawne, bowiem na ich podstawie dokonano sprzedaży nieruchomości lokalowych przy zastosowaniu uregulowanych nimi bonifikat. Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne zmierzające do badania zgodności z prawem zaskarżonych przepisów powszechnie obowiązujących od daty ich wejścia w życie, nie stało się "bezprzedmiotowym" na skutek uwzględnienia skargi przez Radę Miejską w S. i uchylenia we własnym zakresie zakwestionowanych przez Wojewodę przepisów.

Niezależnie od powyższych ustaleń należy jednocześnie zważyć, iż skarżący -Wojewoda Lubuski cofnął skargę. Według przepisu art. 60 ww. ustawy, cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd może uznać tę czynność procesową za niedopuszczalną, jeżeli zmierza ona do obejścia prawa lub spowodowałaby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych nieważnością.

Sąd zważył, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzą ww. przesłanki do uznania cofnięcia skargi za niedopuszczalne zwłaszcza, że zaskarżona uchwała została przed przekazaniem Sądowi skargi uchylona w zaskarżonej części. Nie można zatem w ocenie Sądu uznać, iż cofnięcie skargi spowoduje utrzymanie w mocy aktu dotkniętego wadą nieważności. W tej sytuacji wola skarżącego jako dysponenta skargi jest dla Sądu wiążąca.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, cofnięcie skargi przez Wojewodę Lubuskiego należy zatem uznać za skuteczne, co zgodnie z przepisem art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowi obligatoryjną przesłankę umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego. Z tych podwodów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1