Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2012 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.B. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej p o s t a n a w i a : zwolnić skarżącego od ponoszenia kosztów sądowych.
Na podstawie zarządzenia z dnia 6 grudnia 2011r. Przewodniczącego II Wydziału, J.B. został wezwany do uiszczenia w terminie 7 dni wpisu od skargi w wysokości 200 zł.
Dnia 19 grudnia 2011 r. wpłynął do sądu wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżący podał, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. J.B. wskazał, że od dnia [...] listopada 2009 r. do [...] maja 2009 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Skarżący oświadczył, że utrzymuje się ze świadczenia rehabilitacyjnego, które będzie otrzymywał tylko przez niedługi okres czasu.
Wniosek jest uzasadniony.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Należy wskazać, że J.B. pobiera świadczenie rehabilitacyjne. Z przedstawionych przez skarżącego wyliczeń i dokumentów wynika, że przedmiotowe świadczenie wynosi około 1.325 zł (netto). Z wyciągu z rachunku bankowego wynika, ze J.B. nie posiada oszczędności. Nie ma również racjonalnych podstaw do kwestionowania oświadczenia skarżącego odnośnie braku oszczędności oraz wartościowych rzeczy ruchomych.
W świetle zasad doświadczenia życiowego w pełni uprawniona jest teza, że środki pieniężne którymi dysponuje skarżąca pozwalają jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.
Konstatując należy stwierdzić, że wniosek J.B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest uzasadniony.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.