Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku W.U. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na pismo Wojewody z dnia [...] r. , znak: [...] w przedmiocie udzielenia wyjaśnień p o s t a n a w i a : 1. przyznać prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. postanowieniem z dnia 14 listopada 2013 r. odrzucił skargę W.U. na pismo Wojewody z dnia [...] kwietnia 2013 r., znak: [...] w przedmiocie udzielenia wyjaśnień.
9 grudnia 2013 r. wpłynął do Sądu wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. W.U. oświadczył, że jego miesięczny dochód z tytułu renty rodzinnej wynosi 655,56 zł (netto).
Wniosek jest uzasadniony.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika podatkowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Analiza sytuacji materialnej W.U. prowadzi do wniosku, że została spełniona przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Zważyć bowiem trzeba, iż dochód skarżącego z tytułu renty rodzinnej wynosi jedynie 655,56 zł (netto). Nadto z treści formularza PPF wynika, że skarżący nie posiada oszczędności.
W świetle zasad doświadczenia życiowego uprawniony jest zatem wniosek, że skarżący nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych oraz wydatku związanego z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika.
Z tych względów uznano, że wniosek W.U. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym zawiera usprawiedliwione podstawy i dlatego na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. został on uwzględniony.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.