Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A.L., P.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia [...] października 2013 r. A.L. i P.L. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2013 r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty w kwocie 6 081,00 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w [...], obejmującej działkę gruntu Nr [...] o pow. 2518 m2, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W jego uzasadnieniu wskazano, że cała pozyskana kwota ze sprzedaży przedmiotowej działki została przeznaczona na własne cele mieszkaniowe. Skarżący podali, że ich łączny miesięczny dochód wynosi 3.165 netto i mając na utrzymaniu trójkę dzieci w wieku 3, 8 i 13 lat oraz spłacając kredyt hipoteczny nie są w stanie w najbliższym czasie zgromadzić takiej sumy pieniędzy. Jedyną możliwością byłoby sprzedanie samochodu lub działki budowlanej, jednakże z uwagi na niską płynność na rynku takich dóbr oraz z uwagi na to, że skarżący otrzymali już z Urzędu Miejskiego wezwanie do zapłaty, pod rygorem egzekucji należności, chcąc znaleźć nabywcę w tak krótkim czasie, wiązałoby się to ze sprzedażą tych dóbr poniżej ceny rynkowej. Ponadto samochód służy m.in. do transportu dzieci do przedszkola i szkoły oraz dojazdu jednego ze skarżących do pracy, zatem wykonanie decyzji spowoduje skutki niemożliwe do odwrócenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej jako "p.p.s.a.", po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Uwzględnienie wniosku o udzielenie tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uwarunkowane uprzednim stwierdzeniem, że spełniona została któraś z przesłanek, określonych w powołanym powyżej przepisie ustawy. Akt, którego wykonanie ma być wstrzymane, powinien kwalifikować się do wykonania, a uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej.
Decyzja ustalająca jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest aktem, który podlega wykonaniu. Jej realizacja oznacza spowodowanie istotnej zmiany rzeczywistości, gdyż jako nakładająca na skarżących określone obowiązki może być zrealizowana - w braku dobrowolnego jej wykonania - w drodze egzekucji administracyjnej.
W ocenie Sądu skarżący uprawdopodobnili, że wykonanie zaskarżonej decyzji stwarza niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w majątku skarżących. Należało przy tym mieć na względzie wysokość nałożonej opłaty (tj. 6081,00 zł.), a także trudną sytuację finansową skarżących, tj. utrzymanie trójki dzieci, spłata kredytu hipotecznego. Z oświadczenia skarżących wynika, że w chwili obecnej nie dysponują kwotą objętą zaskarżoną decyzją, posiadają natomiast działkę budowlaną, której szybka sprzedaż przy obecnych realiach rynku wiązałaby się ze znaczną stratą finansową. Skarżący dysponują również samochodem, ale służy im on do dojazdu do pracy, czy przetransportowania dzieci do przedszkola i szkoły.
W świetle powyższego wskazać przyjdzie, iż skarżący w chwili obecnej nie byliby w stanie dobrowolnie uiścić kwestionowanej należności, natomiast ewentualna egzekucja administracyjna spowodowałaby wyrządzenie znacznej szkody, a więc niekorzystne z punktu widzenia skarżących następstwo wykonania zaskarżonej decyzji.
W świetle powołanej wyżej argumentacji i działając na zasadzie art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.