II SA/Ke 166/14 POSTANOWIENIE Dnia 4 listopada 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2016 r., na posiedzeniu niejawnym wniosku M. I. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie z jego skargi na postanowienie Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia do wyroku.
M. I. 14 września 2016 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wydanego w niniejszej sprawie 24 maja 2016 r. We wniosku tym wskazał, że 18 maja 2016 r, złożył - poparty zaświadczeniem lekarza sądowego - wniosek o odroczenie rozprawy sądowej wyznaczonej na 24 maja 2016 r. oraz o zawieszenie postępowania sądowego. Ponadto skarżący przedstawił swój stan zdrowia, wskazując, że jest osobą schorowaną, od dłuższego czasu przebywa na zwolnieniu lekarskim, szereg czynności wykonuje z pomocą swoich bliskich, jest od nich zależny i jest ograniczony w dokonywaniu zwykłych czynności życia codziennego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). Wnioskodawca powinien uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.), a ponadto równocześnie z wnioskiem powinien dokonać czynności, której nie dokonał w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Zarówno w nauce prawa, jak i orzecznictwie usprawiedliwione przyczyny uchybienia terminu do dokonania czynności są ograniczone do okoliczności, które nie tyle utrudniają, ale faktyczne uniemożliwiają dokonanie czynności nawet przy zachowaniu największej możliwej staranności. Do okoliczności tych zalicza się np.: przerwę w komunikacji, powódź, pożar, inną katastrofę, nagłą chorobę strony przy równoczesnej niemożliwości wyręczenia się inną osobą.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wniosek został złożony w terminie o jakim mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a., ale skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku.
Za przyczynę uchybienia terminowi, skarżący podał fakt, że przed datą wyznaczonej rozprawy sądowej złożył wniosek o jej odroczenie z powodu choroby.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że samo złożenie wniosku o odroczenie rozprawy nie powoduje jej "automatycznego" odroczenia. Wniosek taki podlega bowiem ocenie Sądu, który może go oddalić, tak jak to zresztą miało miejsce w niniejszej sprawie. Dlatego też skarżący, na którym spoczywa obowiązek zachowania należytej staranności i dbałości w prowadzeniu własnej sprawy sądowej, powinien dowiedzieć się jak jego wniosek został rozpoznany. W tym celu wystarczyło zadzwonić do Wydziału Informacji Sądowej tut. Sądu.
Ponadto w zawiadomieniu o terminie rozprawy skarżący został poinformowany, że wniosek o sporządzenie uzasadnienia w sprawach, w których skargę oddalono należy złożyć w ciągu siedmiu dni od ogłoszenia wyroku, tym bardziej więc, celem zabezpieczenia się przed upływem tego terminu, powinien dowiedzieć się o wynik rozpoznania jego wniosku o odroczenie rozprawy.
Odnośnie chorób, na które cierpi skarżący, to z ich opisu nie wynika, aby uniemożliwiały one telefoniczne dowiedzenie się, czy rozprawa sądowa została odroczona. Ponadto pomimo licznych chorób i jak twierdzi skarżący konieczności pomocy ze strony innych osób, po wydaniu wyroku w jego sprawie 24 maja 2016 r., skarżący był bardzo aktywny w tym postępowaniu składając różne wnioski i pisma procesowe.
Wobec powyższego, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.