Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Zielińska, po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi M.J. na akt Starosty K. z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za kartę pojazdu p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
W skardze przesłanej w dniu 31 maja 2010 r. bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach i następnie w dniu 1 czerwca 2010 r. przekazanej do Starostwa Powiatowego w K., M.J. zakwestionował niewłaściwe załatwienie jego sprawy związanej ze zwrotem opłaty za wydanie karty pojazdu uiszczonej w wysokości 500 zł., na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłaty za kartę pojazdu (Dz. U z 2003 Nr 137 poz.1310).
W uzasadnieniu skargi M.J. wyjaśnił, że 25 lutego 2010 r. złożył wniosek o zwrot kwoty 425 zł. pobranej tytułem należności za wydanie karty pojazdu samochodu osobowego marki Volkswagen Vento 1,8 nr rej. [...], za którą we wrześniu 2004 r. zapłacił w Starostwie Powiatowym w K. 500 zł. W odpowiedzi na ten wniosek uzyskał odpowiedź odmowną zawartą w piśmie Wydziału Komunikacji i Drogownictwa Starostwa Powiatowego w K. z dnia 2 marca 2010 r. znak. [...]. W dniu 16 kwietnia 2010 r. ponownie złożył wniosek do Starosty K. o zwrot niesłusznie pobranej należności w wysokości 425 zł. za wydanie karty pojazdu. W dniu 28 kwietnia 2010 r. ponownie otrzymał odpowiedź odmowną zawartą w piśmie podpisanym przez Naczelnika Wydziału Komunikacji i Drogownictwa Starostwa Powiatowego w K.. W związku z tym w dniu 6 maja 2010 r. skarżący skierował do Starosty K. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w sprawie zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu nadpłaconej w kwocie 425 zł. Ponieważ na to wezwanie nie otrzymał żadnej odpowiedzi, skierował skargę do WSA w Kielcach.
W odpowiedzi na skargę datowanej na dzień 2 czerwca 2010 r., Starosta K. stwierdził, że nie zasługuje ona na uwzględnienie, ponieważ poinformował skarżącego, że dochodzenie żądanej kwoty 425 zł. może być przedmiotem postępowania przed sądem powszechnym. Ponadto sprawa istnienia bądź nieistnienia dowodu opłaty rejestracyjnej nie jest sprawą z zakresu administracji państwowej, wobec czego niedopuszczalna jest droga postępowania przed sądami administracyjnymi.
Na rozprawie w dniu 22 lipca 2010 r. skarżący M.J. wyjaśnił, że pismo Wydziału Komunikacji i Drogownictwa Starostwa Powiatowego w K. z dnia 2 marca 2010 r. znak. [...] przesłane do niego przesyłką zwykłą otrzymał nie później niż w dniu 4 marca 2010 r. i na pewno ponad miesiąc przed dniem 16 kwietnia 2010 r., kiedy to złożył ponowny wniosek o zwrot niesłusznie pobranej należności w wysokości 425 zł. za wydanie karty pojazdu. Ten kolejny wniosek złożył natomiast dlatego, że miał świadomość niezachowania terminu do wezwania Starosty K. do usunięcia naruszenia prawa.
Na tej samej rozprawie pełnomocnik organu wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na niedopuszczalność drogi postępowania przed sądem administracyjnym, a ewentualnie o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W związku z zarzutem sformułowanym w odpowiedzi na skargę i powtórzonym na rozprawie wraz z wnioskiem o odrzucenie skargi, na wstępie należy odnieść się do tego zarzutu.
Zgodnie z utrwalony w orzecznictwie poglądem, który podziela również Sąd w niniejszym składzie, skierowane do organu żądanie zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu uiszczonej na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłaty za kartę pojazdu (Dz. U z 2003 Nr 137 poz.1310), jest sprawą administracyjną, którą organ załatwia w drodze aktu lub czynności, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 ustawy p.p.s.a. (por. uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 3/07). Dlatego nie było podstaw do odrzucenia skargi jako niepodlegającej rozpoznaniu przez sąd administracyjny.