Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. I. z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu do Sądu 31 lipca 2018 r. ) o przyznanie prawa pomocy przez częściowe zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi M. I. na postanowienie Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonych zarzutów postępowaniu egzekucyjnym postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem Starszego referendarza sądowego z dnia 28 lutego 2018 r. oddalono wniosek M. I. o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na postanowienie Wojewody w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonych zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2018 r. utrzymał w mocy wyżej wymienione postanowienie.
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę M.I. na postanowienie Wojewody.
W dniu 15 maja 2018 r. skarżący złożył niepodpisany formularz PPF wnosząc o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Starszy referendarz sądowy zarządzeniem z 21 maja 2018 r., doręczonym 8 czerwca 2018 r., na podstawie art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), zwanej dalej "p.p.s.a" wezwał skarżącego do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy przez własnoręczne podpisanie formularza urzędowego PPF - w terminie 7 dni - pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania oraz na podstawie art. 255 p.p.s.a. wezwał skarżącego do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy przez złożenie zeznania podatkowego za 2017 r. i zeznania podatkowego jego żony za 2017 r., wyciągów z rachunków bankowych w walucie polskiej i obcej należących do skarżącego i jego żony z okresu ostatnich 3 miesięcy, dokumentów potwierdzających zyski albo straty z działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego w 2018 i działalności gospodarczej prowadzonej przez M. I. w 2018 r. oraz aktualnego orzeczenia o niepełnosprawności skarżącego.
W zakreślonym terminie, który upłynął 15 czerwca 2018 r., skarżący nie wykonał nałożonego przez referendarza sądowego obowiązku i nie podpisał własnoręcznie urzędowego formularza PPF. Ponadto nadesłał cześć wymaganych dokumentów (zeznania podatkowe za 2017r. oraz aktualne orzeczenie o niepełnosprawności) i złożył wniosek o przedłużenie terminu do dostarczenia pozostałych dokumentów dotyczących sytuacji materialnej jego samego i żony.
Zarządzeniem z dnia 29 czerwca 2018 r. mając na uwadze, że skarżący nie usunął w wyznaczonym terminie braku formalnego, referendarz zarządził o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania na podstawie art. 257 p.p.s.a. Jednocześnie referendarz uznał, że bezcelowe jest przedłużanie terminu do dostarczania dokumentów dotyczących sytuacji materialnej skarżącego i jego żony, skoro wniosek o przyznanie prawa pomocy nie może być rozpoznany merytorycznie. Nie został bowiem uzupełniony brak formalny wniosku w postaci własnoręcznego podpisu na formularzu PPF, co uniemożliwia nadanie wnioskowi dalszego biegu.
W nadanym na poczcie w dniu 27 lipca 2018 r. sprzeciwie od tego zarządzenia skarżący wniósł o jego uchylenie jako oczywiście bezzasadnego i pozbawiającego go prawa do Sądu. Wraz ze sprzeciwem skarżący złożył wypełniony i podpisany formularz PPF (data wpływu do Sądu 31 lipca 2018 r.)