Kraków, dnia 30 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w następującym składzie: Przewodniczący: Asesor WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] znak: [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie [...] września 2006 r. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] znak: [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich wniósł L. W. Skarżący decyzję organu II instancji odebrał osobiście [...] sierpnia 2006 r. Termin do wniesienia skargi upłynął, więc [...] września 2006 r.
Wnioskiem z [...] listopada 2007 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, podając że jest osobą w podeszłym wieku (81 l.), schorowaną, niedosłyszącą i niedowidzącą. Dodatkowo skarżący ma zaniki pamięci a niedawno był w szpitalu. Skarżący wniósł o przesłuchanie syna i synowej, którzy z nim mieszkają na okoliczność jego stanu zdrowia.
Zarządzeniem z [...] grudnia 2007 r. wezwano skarżącego do przedłożenia dokumentacji lekarskiej na okoliczność jego stanu zdrowia w sierpniu i wrześniu 2006 r. w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania pod rygorem odmowy przywrócenia terminu.
W wykonaniu powyższego zarządzenia skarżący przedłożył nieczytelną kserokopię dokumentacji lekarskiej za okres od 2002 r. do 2008 r., z której jednak nie wynika, żeby w okresie sierpnia i września 2006 r. skarżący przebywał w szpitalu lub jego stan zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego. Sformułowanie "łącznie" oznacza, że w sytuacji, gdy którakolwiek z wymienionych wyżej przesłanek nie zostanie spełniona, zasadnym jest wydanie orzeczenia odmownego.
Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku - por. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2006 r. I SAB/Wa 78/05 Lex nr 192260. Stanowisko wyrażone w tym postanowieniu Sąd w całości aprobuje.
W niniejszej sprawie skarżący dowiedział się o uchybieniu terminu do wniesienia skargi 7 listopada 2007 r. kiedy odebrał zawiadomienie o terminie rozprawy wraz z odpowiedzią organu odwoławczego. Wniosek o przywrócenie terminu został złożony dopiero 27 listopada 2007 r., a więc po upływie 7 dniowego terminu, wynikającego z art. 87 § 1 p.p.s.a.
Dodatkowo w ocenie Sądu skarżący uchybił terminowi do wniesienia skargi z własnej winy. Jak wynika z prawie nieczytelnej dokumentacji lekarskiej, skarżący z racji wieku cierpi na szereg schorzeń, niemniej jednak w okresie sierpnia i września 2006 r. tj. kiedy odebrał decyzję organu II instancji i mógł wnieść skargę, nie nastąpiło znaczące pogorszenie jego stanu zdrowia, skarżący nie przebywał wówczas na leczeniu w szpitalu. Skarżący ponad to nie jest osobą samotną, która nie może liczyć na pomoc osób trzecich. Skarżący mieszka bowiem z synem i synową, których mógł poprosić o nadanie przesyłki pocztowej zawierającej skargę w terminie.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji postanowienia.