Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Sędziowie AWSA Kazimierz Bandarzewski AWSA Inga Gołowska Protokolant: Joanna Obrał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2008r. sprawy ze skargi S. R. na uchwałę Rady Gminy Z. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Z. Nr [...] w granicach administracyjnych miejscowości B., w części dotyczącej działki ewidencyjnej nr [...] obręb B. postanawia: skargę odrzucić
S. R. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy [...] Nr [...] z dnia [...] r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy [...] Nr [...] w granicach administracyjnych miejscowości [...], w części dotyczącej działki ewidencyjnej Nr [...] obręb [...]. Skarga ta sporządzona w dniu [...] r. została wniesiona w dniu [...] r.
Skarga powyższa podlega odrzuceniu.
Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Oznacza to, że w pierwszej kolejności obowiązkiem sądu jest zbadanie, czy wniesiona skarga podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny i czy spełnia wymogi formalne, do których w niniejszej sprawie zaliczyć należy: 1) zaskarżenie uchwały z zakresu administracji publicznej, 2) wcześniejsze bezskuteczne wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, 3) zachowanie terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego (dwa ostatnie punkty stanowią wymogi formalne dopuszczalności skargi).
Nie ulega wątpliwości, że uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego jest uchwałą z zakresu administracji publicznej.
Strona skarżąca dopełniła również wymogu bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia. Skarżący bowiem wystosował stosowne wezwanie pismem z dnia [...] r. adresowanym do Wójta Gminy [...], które wpłynęło do Urzędu Gminy [...] w dniu [...] r. Wezwanie to przekazano wg właściwości Radzie Gminy [...] postanowieniem z dnia [...] r.
Uchwałą z dnia [...] r., nr [...], Rada Gminy [...] w odpowiedzi na wezwanie - odmówiła uchylenia przedmiotowej uchwały w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. O odmowie tej poinformowano wnioskodawcę pismem z dnia [...] r., które doręczono wnioskodawcy w dniu [...] r. (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sprawy).
Oceny zachowania terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego należy dokonać uwzględniając treść art. 53 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 (sygn. akt: II OPS 2/07) wyjaśniającą powyższy przepis, w związku z rozbieżnościami orzecznictwa w zakresie jego stosowania. Zgodnie z brzmieniem tej uchwały do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. jedn.: Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) ma zastosowanie przepis art. 53 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz.1270). Wniosek taki wynika a contrario z art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, który wyłącza jedynie zastosowanie w tych sprawach art. 52 § 3 i 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wyłączenie to oznacza, że pozostałe przepisy tej ustawy dotyczące wnoszenia skargi do sądu administracyjnego będą miały zastosowanie, o ile ustawa o samorządzie gminnym nie stanowi inaczej. Z art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika termin trzydziestodniowy do wnoszenia skargi i ma on zastosowanie w sytuacji, gdy organ udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i biegnie od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi. Zaś art. 53 § 2 cytowanej ustawy odnoszący się do sytuacji, gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, statuuje sześćdziesięciodniowy termin dla wniesienia skargi i biegnie od dnia wniesienia tego wezwania do organu.