Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz po rozpoznaniu w dniu 26 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Wojewody z dnia 3 sierpnia 2016 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
J. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Wojewody z dnia 3 sierpnia 2016 r., znak: [...], w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość.
W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie przez Sąd wykonania zaskarżonej decyzji.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda uchylił w całości decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
|Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje: |
|Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016r., poz. 718|
|- zwanej dalej p.p.s.a.) wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § |
|3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, jeżeli zachodzi |
|niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3|
|p.p.s.a., należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie, na |
|skutek uwzględnienia skargi, akt ten zostanie wzruszony. Wniosek strony skarżącej o wstrzymanie zmierza więc do zastosowania przez sąd |
|wyjątkowej instytucji, jaką jest wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji lub postanowienia. |
Wstrzymanie wykonania może jednak dotyczyć wyłącznie tych zaskarżonych do sądu aktów administracyjnych, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania.
Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania.
W rzeczywistości więc problem wykonania aktu administracji dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki (por. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz, LexisNexis. W-wa 2005, str. 295).
Orzeczenia organów administracji o skutkach wyłącznie procesowych, które nie przyznają stronom praw, ani nie nakładają na nie obowiązków, ze swej istoty nie podlegają wykonaniu, a co za tym idzie nie można wstrzymać ich wykonania na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Taki właśnie charakter ma zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja kasatoryjna, która nie posiada ze swej istoty przymiotu wykonalności. Poprzez wydanie zaskarżonej decyzji nie nastąpiło merytoryczne "załatwienie sprawy", lecz uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia temu organowi.
Należy więc stwierdzić, że zaskarżona decyzja nie przyznaje żadnych uprawnień, ani też nie nakłada obowiązków, których wykonanie mogłoby, w razie uchylenia decyzji przez Sąd, doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Należy też zaakcentować, że ponowne prowadzenie postępowania przez organ I instancji nie jest wykonywaniem decyzji.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. i nie może do niej mieć zastosowania instytucja wstrzymania wykonania aktu uregulowana w tym przepisie.
Mając na uwadze powyższe wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji należało oddalić, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a..