Kraków, dnia 23 kwietnia 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. A. na postanowienie Wojewody [...] z dnia 19 października 2012r. Nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia: I. odrzucić skargę kasacyjną J. A. na postanowienie z dnia 12 lutego 2013r; II. odmówić J. A. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
W niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 12 lutego 2013r. odrzucił skargę J. A. z powodu jej nieopłacenia w terminie. Postanowienie wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie wniesienia skargi kasacyjnej (przymusie adwokacko-radcowskim) zostało prawidłowo doręczone skarżącemu.
Na powyższe postanowienie A. F. złożył w dniu 10 kwietnia 2010r. (data nadania) skargę kasacyjną, sporządzoną osobiście.
W zakresie powyższej skargi kasacyjnej Sąd zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., póz. 270 ze zm.), określanej dalej jako p.p.s.a. - skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.
Stosownie zaś do treści art. 178 p.p.s.a. sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W tym stanie rzeczy, wniesienie osobiście sporządzonej skargi kasacyjnej pomimo prawidłowego pouczenia o przymusie adwokacko-radcowskim, prowadzi do jej odrzucenia, na podstawie art. 178 p.p.s.a., jako niedopuszczalnej. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt l sentencji postanowienia.
Skarżący J. A. złożył również wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, wskazując, iż z racji wieku cierpi na dolegliwości związane z chodzeniem, a w okresie kiedy rozpoczął się bieg terminu do uiszczenia wpisu wystąpiły oblodzenia, które skarżącemu jako osobie samotnej uniemożliwiły wychodzenie z domu i opłacenie skargi w terminie.
W zakresie powyższego wniosku Sąd zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 86 i 87 p.p.s.a. uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2006 r. l SAB/Wa 78/05 Lex nr 192260). A zatem brak winy wyłączają okoliczności powodujące obiektywną i niezależną od strony niemożność zachowania terminu np. przerwa w komunikacji, nagła choroba strony, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar itp.
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż okoliczność podeszłego wieku skarżącego jako przyczyny zwolnienia z winy nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nie jest to przyczyna nagła i zaskakująca, lecz ma charakter stały i przewidywalny. Powyższe powoduje, iż od skarżącego można wymagać, aby uwzględniał to przy podejmowaniu czynności sądowych i tak je organizował, aby uniknął ujemnych skutków procesowych.
Podana zaś przez wnioskodawcę okoliczność wystąpienia trudnych warunków atmosferycznych w postaci oblodzeń, również nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżący zamieszkuje bowiem w dużym skomunikowanym mieście tj. w K.. Z zasad doświadczenia życiowego oraz racjonalnego rozumowania wynika przy tym, że z powodu oblodzeń w mieście takim, mogą nastąpić chwilowe np. kilkugodzinne utrudnienia w komunikacji, w tym zwłaszcza w godzinach porannych, lecz nie mają one charakteru trwałych przerw w komunikacji, czy też "odcięcia" danej miejscowości. W tych okolicznościach skarżący miał zatem możliwość dokonania czynności po ustąpieniu lub zmniejszeniu oblodzeń, ponieważ występujące utrudnienia nie były nie do przezwyciężenia i przy dołożeniu odpowiedniej staranności mógł dokonać czynności w terminie.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt II sentencji postanowienia.