Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w przedmiocie zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], sygn. akt : [...] w przedmiocie zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] września 2007 r. Wójt Gminy T., powołując się na art. 36 kpa i 123 kpa zawiadomił strony postępowania /prowadzanego z wniosku A. B. z dnia [...] sierpnia 2007 r. w sprawie zmiany stanu wody na gruncie spowodowanej nawiezieniem ziemi na działki nr [...] w Z./ o niemożności załatwienia sprawy w ustawowym terminie z powodu planowanego zlecenia biegłemu wykonania opinii. Przewidywany termin załatwienia sprawy został określony na dzień [...] października 2007 r.

A. R. uznając, że nie zachodziły podstawy do przedłużenia terminu załatwienia sprawy wniosła zażalenie na bezczynność organu.

Postanowieniem z dnia [...] (znak [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 37 kpa uznało zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie za nieuzasadnione.

A. R. wniosła na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, zarzucając wskazanemu postanowieniu naruszenie art. 37 kpa w zw. z art. 35 § 1 -3 i 36 § 1 kpa poprzez błędną wykładnię, a także naruszenie art. 156 § 1 pkt 3 kpa skutkujące nieważnością postępowania. Domagała się uchylenia postanowienia, umorzenia postępowania i zwrotu kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi, podnosząc, że postanowienie z dnia [...] uznające zażalenie za nieuzasadnione nie mieści się w żadnej kategorii postanowień wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) zatem nie przysługuje na nie skarga do sądu administracyjnego.

W piśmie z dnia [...] stycznia 2008 r. skarżąca A. R. podniosła, że poprzez złożenie zażalenia do SKO na nie załatwienie sprawy w terminie i bezczynność Wójta Gminy T. doszło do zainicjowania odrębnego postępowania administracyjnego w zakresie bezczynności organu. Postanowienie SKO z dnia [...] stanowiące rozstrzygniecie ostateczne zakończyło postępowanie dotyczące zbadania okoliczności pozostawania organu w bezczynności w załatwieniu sprawy i wobec powyższego przysługuje na niego skarga do sądu administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Kompetencje sądu administracyjnego określone zostały w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /ppsa/

Zgodnie z § 2 pkt 2 tego przepisu skarga do sądu administracyjnego przysługuje na takie postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Postanowienia wydanego w trybie art. 37 kpa przez organ wyższego stopnia w wyniku rozpatrzenia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 nie sposób zaliczyć do którejś z przedstawionych wyżej kategorii postanowień. W celu przeciwdziałania bezzasadnemu przedłużaniu postępowania administracyjnego i poddania terminowości załatwiania spraw administracyjnych kontroli sądu administracyjnego ustawodawca przewidział w art. 3 § 2 pkt 8 ppsa skargę na bezczynność organu, którą - zgodnie z art. 52 § 1 ppsa - można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, a zatem właśnie po wykorzystaniu zażalenia przewidzianego w art. 37 § 1 kpa .

Przedstawiona przez skarżącą w piśmie z dnia [...] stycznia 2008 r. interpretacja pojęcia "postanowienia kończącego postępowanie" jest nieprawidłowa. Postępowanie zainicjowane zażaleniem przewidzianym na podstawie art. 37 § 1 kpa ma charakter incydentalny i nie może być traktowane jako odrębne i samodzielne postępowanie administracyjne. Postanowienie organu wyższego stopnia nie kończy więc żadnego odrębnego postępowania, a jego treść nie przesądza o zasadności ewentualnej skargi na bezczynność organu prowadzącego postępowanie w danej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ppsa, skargę, jako pozostającą poza zakresem właściwości sądu administracyjnego, należało odrzucić.

Strona 1/1