Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 grudnia 2017 r. wniosku J. Z. o wstrzymanie wykonania tytułu wykonawczego w sprawie ze skargi J. Z. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 25 sierpnia 2017 r.; nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania tytułu wykonawczego.
Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2017 r., nr [...], znak: [...] utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Powiatu [...] w N. nr [...] z dnia 30 marca 2017 r. (znak [...]) nakładające grzywnę w kwocie 62 784 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym.
W skardze z dnia 26 września 2017 r. (data wpływu 29 września 2017 r) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie strona skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania tytułu wykonawczego "decyzji PINB z dnia 18 listopada 2010r., znak [...] nakazującego rozbiórkę nie nadającego się do remontu i odbudowy tegoż budynku".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2012 r., póz. 270; dalej ustawa powoływana jako "p.p.s.a.") po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o uchyleniu postanowienia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Po pierwsze podkreślić należy, że przedmiotem kontroli Sądu w niniejszym postępowaniu jest postanowienie organu egzekucyjnego w przedmiocie nałożenia grzywny w celu wykonania obowiązku (i ten akt mógł podlegać wstrzymaniu wykonania przez Sąd), a nie wykonanie obowiązku wynikającego z ostatecznej decyzji administracyjnej. Nadto podnieść należy, iż strona skarżąca nie precyzuje dokładnie żadnej z powyższych ustawowych przesłanek, jako stanowiącej postawę do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Skarżący nie tylko, że nie wskazał podstawy prawnej swojego wniosku, ale nie uprawdopodobnił przesłanek wstrzymania poza ogólnym stwierdzeniem tj., że powyższe "będzie skutkowało nieodwracalne skutki wynikające z naruszenia stabilności zbocza".
Po drugie skoro sąd orzeka o wstrzymaniu aktu lub czynności na wniosek strony skarżącej to jest ona obowiązana do wykazania, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niej skutki, o których mowa w powołanym art. 61 § 3 p.p.s.a. Należy podkreślić, że istotą udzielanej na tym etapie postępowania sądowego ochrony tymczasowej, jest zapobieżenie wyrządzeniu stronie skarżącej znacznej szkody lub zapobieżenie spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, które mogą powstać poprzez wykonanie zaskarżonej decyzji. Zwrócenia uwagi wymaga przy tym okoliczność, iż warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę okoliczności, które uzasadniają wystąpienie w sprawie powyżej wskazanych przesłanek. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia powinno odnosić się więc do konkretnych faktów świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Ponieważ pojęcia użyte w art. 61 § 3 p.p.s.a. są nieostre (niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków), zatem niezbędna jest ich konkretyzacja w postaci przedstawienia przez stronę skarżącą należytej argumentacji, względnie - gdy okaże się to konieczne - zobrazowania opisanej we wniosku sytuacji za pomocą odpowiednich dokumentów (por. np. postanowienie NSA z dnia 25.04.2012 r., sygn. akt II FSK 921/12, Lex nr 1137672).