Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara - Dubiel po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku z dnia 9 lutego 2016 r. sprawy ze skargi S.Z. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K. z dnia 24 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia linii brzegowej potoku postanawia: odmówić skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku z dnia 9 lutego 2016 r.
Wyrokiem z dnia 9 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę wniesioną w niniejszej sprawie. Postanowieniem z dnia 14 marca 2016 r. stwierdzono, że wyrok ten uprawomocnił się w dniu 11 marca 2016 r.
W dniu 12 kwietnia 2016 r. (data nadania przesyłki poleconej) S.Z. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że w dniu 7 kwietnia 2016 r. doręczono mu w Starostwie Powiatowym w S. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9.02.2016 r. Sygn. akt II SA/Kr 1429/15. Doręczenie tego wyroku było dla skarżącego ogromnym zaskoczeniem, ponieważ skarżący po ogłoszeniu wyroku oświadczył, że z wyrokiem tym się nie zgadza, że będzie od niego składał środki odwoławcze. Na to stwierdzenie skarżącego oświadczono mu, że wyrok wraz z uzasadnieniem zostanie doręczony mu z urzędu i że po doręczeniu mu tego wyroku będzie mógł złożyć stosowne środki odwoławcze, skarżący był pewny po takim oświadczeniu że wyrok będzie mu dostarczony z urzędu dlatego skarżący czekał na doręczenie mu wyroku przez Sąd. Skarżący został wprowadzony w błąd co do sposobu złożenia mu wniosku, a w każdym razie w skutek złego samopoczucia i stanu chorobowego w jakim znajdował się w tym dniu, nie był w stanie zrozumieć słów kierowanych do niego. Złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie go skarżącemu nastąpiło zatem bez jego winy. Skarżący od dawna ciężko choruje, wymaga pomocy nie tylko osobistej lecz i prawnej. Do wniosku o przywrócenie terminu skarżący dołączył wniosek o uzasadnienie wyroku oraz wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie przyznania pełnomocnika z urzędu.
Po przyznaniu skarżącemu pełnomocnika z urzędu, w dniu 14 lipca 2016 r. wpłynęło pismo procesowe od pełnomocnika skarżącego, w którym podtrzymał on w całości wniosek skarżącego o przywrócenie terminu. Pełnomocnik skarżącego podniósł, że w niniejszej sprawie przywołane we wniosku skarżącego okoliczności stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż uchybienie terminu do dokonania czynności procesowej jaką jest złożenie wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku, nastąpiło przy braku winy ze strony skarżącego.
Skarżący dopiero w dniu 7 kwietnia 2016 r. powziął wiadomość, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 lutego 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 1429/15 stał się prawomocny, a to wobec doręczenia mu w tym dniu w Starostwie Powiatowym w S. odpisu tego wyroku wraz z adnotacją o stwierdzonej prawomocności. Ze wskazanym dniem należy wiązać ustanie przyczyny uchybienia terminu, a zatem został zachowany siedmiodniowy, liczony od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu.
Do tego dnia skarżący był przekonany, że uzasadnienie wyroku zostanie sporządzone przez Sąd z urzędu i doręczone z urzędu skarżącemu wraz z odpisem sentencji, wobec czego skarżący oczekiwał na doręczenie mu orzeczenia z uzasadnieniem przez Sąd. Powyższe przekonanie skarżącego uzasadnione było tą okolicznością, iż po zamknięciu rozprawy i ogłoszeniu wyroku w dniu 9 lutego 2016r. skarżący oświadczył, że z wyrokiem się nie zgadza i będzie chciał skorzystać z prawa zaskarżenia wyroku. Został wówczas pouczony przez Sąd, że wyrok z uzasadnieniem zostanie mu doręczony z urzędu; w każdym razie w taki właśnie sposób skarżący owo pouczenie Sądu zrozumiał. Co dodatkowo istotne skarżący jest osobą schorowaną w podeszłym wieku (75 lat). Jednocześnie skarżący jest osobą samotną, nie prowadzi z nikim gospodarstwa domowego i nie może liczyć na pomoc osób bliskich czy nawet obcych osób trzecich, co nie jest bez znaczenia dla możliwości podejmowania przez skarżącego działań procesowych. Skarżący działał w niniejszej sprawie bez pełnomocnika, a w dniu ogłoszenia wyroku dodatkowo w skutek złego stanu zdrowia i złego samopoczucia oraz licznych chorób wynikających już choćby z faktu jego wieku nie był w stanie zrozumieć słów kierowanych do niego przez Sąd.